Βασική τακτική διαφόρων ὁμάδων, κινήσεων, ὀργανώσεων κ. ἄ. ὅπου ὁ χαρακτήρας τους, οἱ διδασκαλίες καί οἱ πρακτικές εἶναι ἀπολύτως ἀσυμβίβαστες μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη μας, εἶναι ἡ προσπάθεια χειραγώγησης τῶν ἀνθρώπων μέσω τῆς παραπληροφόρησης. Τακτική ἡ ὁποία κατ᾽ ἐξοχήν χρησιμοποιεῖται ἀπό τόν Τεκτονισμό ἤ Μασωνία.

Μόνιμη ἐπωδός τῶν διαφόρων Τεκτόνων ἀποτελεῖ ὁ ἰσχυρισμός, ὅτι ἀποτελοῦν ἁπλῶς φιλοσοφική ὀργάνωση πού ἀποβλέπει στήν ἀναζήτηση τῆς ἀλήθειας, στήν κοινωνική καί ἀτομική πρόοδο χωρίς νά ἔχουν θρησκευτικό χαρακτήρα. Ἄποψη πού προσπαθοῦν νά τήν διαδώσουν μέ κάθε πρόσφορο μέσο καί σέ κάθε εὐκαιρία. Θεωροῦν μάλιστα ὅτι μπορεῖ κάποιος νά εἶναι ταυτοχρόνως καί Χριστιανός καί Τέκτονας. Ἰσχύει ὅμως κάτι τέτοιο; Εἶναι δυνατόν κάποιος νά εἶναι Χριστιανός Ὀρθόδοξος καί ταυτοχρόνως νά εἶναι καί Μασῶνος; (περισσότερα…)

Βασική τακτική διαφόρων ομάδων, κινήσεων, οργανώσεων κ. α όπου ο χαρακτήρας τους, οι διδασκαλίες και οι πρακτικές είναι απολύτως ασυμβίβαστες με την ορθόδοξη πίστη μας, είναι η προσπάθεια χειραγώγησης των ανθρώπων μέσω της παραπληροφόρησης.

Τακτική η οποία κατ’ εξοχήν χρησιμοποιείται από τον Τεκτονισμό ή Μασωνία.

Μόνιμη επωδός των διαφόρων Τεκτόνων αποτελεί ο ισχυρισμός, ότι αποτελούν απλώς φιλοσοφική οργάνωση που αποβλέπει στην αναζήτηση της αλήθειας, στην κοινωνική και ατομική πρόοδο χωρίς να έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα. Άποψη που προσπαθούν να τη διαδώσουν με κάθε πρόσφορο μέσο και σε κάθε ευκαιρία.

Θεωρούν μάλιστα ότι μπορεί κάποιος να είναι ταυτοχρόνως και χριστιανός και Τέκτονας. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο;

(περισσότερα…)

Στο θέμα τής μασονίας η Εκκλησία τής Ελλάδος έλαβε επίσημη θέση καί μάλιστα δύο φορές.

Κατ’ αρχήν η Σύνοδος τής Ιεραρχίας ασχολήθηκε μέ το θέμα αυτό κατά τήν συνεδρία τής 7ης ‘Οκτωβρίου 1933 καί εξέδωκε ειδική «Πράξη» (Εκκλησία 48/1933, σ. 37-39).

Το κείμενο αυτό κάνει λόγο περί «διεθνούς μυητικού οργανισμού» καί «μυσταγωγικού συστήματος, όπερ υπομιμνήσκει τάς παλαιάς εθνικάς μυστηριακάς θρησκείας ή λατρείας, από τών οποίων κατάγεται καί τών οποίων συνέχειαν καί αναβίωσιν αποτελεί». Το κείμενο αναφέρεται σέ μαρτυρίες μασονικών κειμένων καί κατοχυρώνει τή θέση της «έκ τών έν ταίς μυήσεσιν δρωμένων καί τελουμένων».

Γιά τήν μύηση τού τρίτου βαθμού αναφέρεται πως αποτελεί «δραματικήν αφήγησιν τού θανάτου τού πάτρωνος τής μασονίας Χιράμ καί είδος τι μιμητικής επαναλήψεως του θανάτου τούτου. Ούτως η Μασονία αποδεδειγμένως τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, όλως διάφορος, χωρισμένη καί ξένη τής Χριστιανικής Θρησκείας».

(περισσότερα…)

Γράφει ο Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος

Πηγή: περιοδικό «Διάλογος», τ. 32, Απρίλιος-Ιούνιος 2003.

Μόνιμη επωδός των διαφόρων Τεκτόνων αποτελεί ο ισχυρισμός, ότι αποτελούν απλώς φιλοσοφική οργάνωση που αποβλέπει στην αναζήτηση της αλήθειας, στην κοινωνική και ατομική πρόοδο χωρίς να έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα. Άποψη που προσπαθούν να τη διαδώσουν με κάθε πρόσφορο μέσο και σε κάθε ευκαιρία. Θεωρούν μάλιστα ότι μπορεί κάποιος να είναι ταυτοχρόνως και χριστιανός και Τέκτονας. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Είναι δυνατόν κάποιος να είναι χριστιανός ορθόδοξος και ταυτοχρόνως να είναι και Μασώνος;

Για την Ορθόδοξη πίστη μας κάτι τέτοιο είναι όχι μόνον αδύνατο αλλά και αδιανόητο. Εν προκειμένω είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ότι …η Εκκλησία μας έχει κατ’ επανάληψη τοποθετηθεί για τον Τεκτονισμό κατά τρόπο σαφή, υπεύθυνο και συγκεκριμένο. Υπενθυμίζουμε χαρακτηριστικά:

Ι) Η Διορθόδοξος Επιτροπή που συνεδρίασε στη Μονή Βατοπαιδίου από 8-23/6/1930 στο Άγιον Όρος χαρακτηρίζει τον Τεκτονισμό «ως σύστημα αντιχριστιανικόν και πεπλανημένον».

ΙΙ) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 12-10 1933 συν τοις άλλοις υπογραμμίζει ότι ο Τεκτονισμός «υπομιμνήσκει τας παλαιάς εθνικάς μυστηριακάς θρησκείας ή λατρείας, από των οποίων κατάγεται και των οποίων συνέχειαν και αναβίωσιν αποτελεί» (Περ. 1). Εκκλησία 48, (4-12-1933), σ.1)

ΙΙΙ) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Νοέμβριο του 1972 επαναλαμβάνει «ότι η Μασονία είναι αποδεδειγμένως θρησκεία μυστηριακή, προέκτασις των παλαιών ειδωλολατρικών θρησκειών, όλως ξένη και αντίθετος προς την εξ αποκαλύψεως σωτηριώδη αλήθειαν της Αγίας ημών Εκκλησίας. Διαδηλοί κατηγορηματικώς ότι η ιδιότης του Μασώνου υπό οιανδήποτε μορφήν είναι ασυμβίβαστος προς την ιδιότητα του χριστιανού μέλους του Σώματος του Χριστού» (Περ. Εκκλησία 50, (1973), σ. 17).

IV) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Οκτώβριο του 1996 την θωρεί «παγανιστική θρησκεία» ασυμβίβαστη με το χριστιανισμό και τη χαρακτηρίζει «ως αντίχριστον σύστημα» (Περ. Εκκλησία 73(1996), σσ. 673-674).

Διάφοροι τεκτονικοί κύκλοι ισχυρίζονται ότι αυτές οι αδαμαντίνου διαύγειας Ορθόδοξες τοποθετήσεις είναι ανακρίβειες, αστήρικτες θεωρητικές διακηρύξεις και είναι, πάντα κατά τους ισχυρισμούς τους, καρπός μιας ισχυρής προκατάληψης. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Αναμφιβόλως όχι. Αντιθέτως αυτοί οι ισχυρισμοί αποτελούν μια ακόμα προσπάθεια μασωνικής παραπληροφόρησης. Και τούτο γιατί αποδεικνύεται εύκολα και ο παγανιστικός και ο αποκρυφιστικός και ο αντιχριστιανικός χαρακτήρας του Τεκτονισμού από πλήθος μασωνικών κειμένων – μαρτυριών.

Ως αποδείξεις θα παραθέσουμε ενδεικτικά θέσεις από την Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής, αφ’ ενός μεν γιατί αποτελεί έκδοση της Μασωνικής Στοάς Όμηρος, αφ’ ετέρου δε γιατί ο συντάκτης των διαφόρων λημμάτων παραθέτει και απόψεις και άλλων Μασόνων Ελλήνων και ξένων, έτσι ώστε να καθίσταται το εν λόγω έργο πιο αντιπροσωπευτικό για το χώρο του.

α) Η παρουσία αποκρυφιστικών στοιχείων στον Τεκτονισμό. Διαβάζουμε στην εν λόγω Μασωνική εγκυκλοπαίδεια σχετικά με τους ανώτερους βαθμούς του Τεκτονισμού ότι: «οι Ανώτεροι βαθμοί του ουδέν άλλο είναι ή συμπύκνωσις των διαφόρων μορφών του «εσωτερισμού» προσφέρουσα εις τον Τέκτονα ευρύ πεδίον ερεύνης εις την σφαίραν του υπεραισθητού» (σ. 127).

Στην ίδια σελίδα επίσης αναφέρεται: «παραμένει αναντίρρητον ότι η όλη διάρθρωσις των πέραν του 3 βαθμών του περικλείει μέγιστον μέρος της Αποκρύφου επιστήμης και του μυστηρίου συγχρόνως. Άλλως θα ήτο αδύνατον να ερμηνευθούν και να κατανοηθώσιν οι βαθμοί ούτοι, τα σύμβολα και αι αλληγορίαι των» (σ. 127. Πρβλ. και σ. 103). Σταματούν όμως εδώ οι μαρτυρίες; Όχι.

Θα αναφέρουμε μια ακόμη χαρακτηριστική από τις πολλές. Σ’ αυτή ομολογείται η παρουσία στον Τεκτονισμό της ιουδαϊκής αποκρυφιστικής παράδοσης της Καββάλα. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Εις πλείστους ανωτέρους Τεκτονικούς βαθμούς γίνεται χρήσις της Καββάλα, ολόκληρα δε Τεκτονικά δόγματα έχουν στηριχθή επί των αρχών της» (σ. 507). Και αλλού «Η προσεκτική μελέτη των διαφόρων Τεκτονικών βαθμών αποδεικνύει την αναμφισβήτητον επίδρασιν της καββαλιστικής. παραδόσεως επί του Τεκτονισμού» (σ. 510 )

Η παρουσία παγανιστικών στοιχείων στον Τεκτονισμό

Χαρακτηριστικές είναι επίσης και οι μαρτυρίες που υπάρχουν στην εν λόγω Μασωνική εγκυκλοπαίδεια για την παρουσία του παγανιστικού στοιχείου στον Τεκτονισμό. Αναφέρουμε ενδεικτικώς δύο: «Ουδείς όμως εξετάζων προσεκτικώς τους τρόπους, καθ’ ούς η ανάστασις ή η επιστροφή εις την ζωήν εδιδάσκοντο δια συμβόλων και τελετών εις τα Αρχαία μυστήρια και διδάσκονται και σήμερον εις την τεκτονικήν μύησιν δύναται να αρνηθή, ότι ο Τεκτονισμός απέρρευσεν εκ των αρχαίων μυστηρίων» (σ. 93. Πρβλ. A. G. Mackey, An Encyclopaedia of Freemasony, Vol. 2, Chicago 1947, σ.851).

Με την ίδια επίσης βεβαιότητα και σαφήνεια αλλού ομολογείται ότι «οι τρεις πρώτοι συμβολικοί βαθμοί δεν είναι τι άλλο ή πιστή επανάληψις των περί «αθανασίας της ψυχής» διδαγμάτων των Αιγυπτιακών, των Διονυσιακών, των Ορφικών, των Ελευσίνιων και των Μιθραϊκών Μυστηρίων» (σ. 127. Βλ και σσ.151, 633 ).

Η παρουσία αντιχριστιανικών διδασκαλιών στον Τεκτονισμό

Από το πλήθος των πλανών που αποτελούν αντιλήψεις του Τεκτονισμού θα σταθούμε ενδεικτικά μόνο σε μία περίπτωση, στην αντιχριστιανική πλάνη της μετενσάρκωσης. Εξόχως διαφωτιστικά είναι όσα αναφέρονται για αυτήν στην Μασωνική εγκυκλοπαίδεια.

Αναφέρονται, λοιπόν, τα εξής: «Ο Ελευθεροτεκτονικός εσωτερισμός πρεσβεύει επίσης, ως είναι φυσικόν, το δόγμα της μετενσαρκώσεως άνευ του οποίου δεν είναι δυνατόν να νοηθή και στηριχθή ο περί εξελίξεως νόμος.(…) Αθανασία ψυχής άλλως τε, ως την πρεσβεύει ο Ελευθεροτεκτονισμός, δεν θα ήτο νοητή άνευ της μετενσαρκώσεως» (σ. 607).

Οι Μασωνικές μαρτυρίες αποδεικνύουν ότι οι θέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας για τον Τεκτονισμό επιβεβαιώνονται από την πραγματικότητα και δεν αποτελούν αστήρικτες κατηγορίες που είναι καρπός προκατάληψης, όπως ισχυρίζονται διάφοροι τεκτονικοί κύκλοι. Ταυτοχρόνως όμως αποδεικνύουν και την απόπειρα παραπληροφόρησης που επιχειρείται από τον Τεκτονισμό σχετικά με τη φύση και τα χαρακτηριστικά της οργάνωσής τους.

Είναι νομίζουμε αυτονόητο ότι κάποιος που θέλει να είναι συνειδητός Ορθόδοξος Χριστιανός δεν μπορεί να είναι ταυτοχρόνως και Τέκτονας. Ποια σχέση μπορεί να έχει το φως του Ευαγγελίου με την αποκρυφιστική και παγανιστική καταχνιά του Τεκτονισμού; Αναμφιβόλως καμία. Η μύηση και η ένταξη κάποιου στη Μασονία είναι επιστροφή από το χώρο της ζωής, από το χώρο της κατά Χριστόν» καινής κτίσης» (Β Κορ 5, 17) που είναι η Εκκλησία στο χώρο της σκιάς και του θανάτου (Ματθ. 4, 16. Λουκ 1, 79).

12 Όκτωβρίου 1933

Ή ‘Ιεραρχία τής Έκκλησίας τής ‘Ελλάδος κατά τήν συνεδρίασιν τής 12ης ‘Οκτωβρίου 1933, έπιληφθείσα τής μελέτης καί έξετάσεως τής Μασωνίας, τού διεθνούς τούτου μυστικού όργανισμού, καί μετά προσοχής ακούσασα τής είσηγητικής έκθέσεως τής τετραμελούς έξ Αρχιερέων ‘Επιτροπής τής ύπό τής Ί. Συνόδου τής άρτι ληξάσης περιόδου συγκροτηθείσης, ώς καί της γνωματεύσεως τής Θεολογικής Σχολής τού Άθήνησι Πανεπιστημίου, μάλιστα δέ τής πρός ταύτην συνημμένης ίδιαιτέρας γνώμης τού Καθηγητού κ. Παναγ. Μπρατσιώτου, έχουσα δ’ άμα ύπ’ όψει τά έπι τοΰ ζητήματος τούτου ύπό ήμετέρων τέ καί ξένων δημοσιευθέντα, κατέληξε, μετά τήν διεξαχθείσαν συζήτησιν, είς τά έπόμενα, όμοφώνως ύπό πάντων των συγκροτούντων αυτήν Αρχιερέων γενόμενα δεκτά, συμπεράσματα.

Ή Μασωνία δέν είναι άπλή τις φιλανθρωπική ‘Ενωσις ή φιλοσοφική Σχολή, άλλ’ άποτελεΐ μυσταγωγικόν σύστημα, όπερ ύπομιμνήσκει τάς παλαιάς έθνικάς θρησκείας ή λατρείας, άπό τών όποίων κατάγεται καί τών όποίων συνέχειαν καί άναβίωσιν άποτελεί. Τούτο όχι άπλώς όμολογούσιν, αλλά καί έναβρυνόμενοι διακηρύττουσιν αύτοί οί πρόκριτοι τών έν ταίς Στοαίς διδασκάλων, βεβαιούντες αύταίς λέξεσιν, ότι «ή Μασωνία είνε ή μόνη έπιζήσασα τών άρχαίων μυστηρίων καί δύναται ν’ άποκληθή ό φύλαξ αύτών» (Ward, Freemasonry and the Ancient Gods, p. 347-350)· ότι ό Τεκτονισμός «είνε κατ’ ευθείαν άπόγονος τών Αιγυπτιακών μυστηρίων» (Leadbeater, «Τά αρχαία Μυστηρια καί ό Τεκτονισμός», κατά μετάφρασιν έκ τού Αγγλικού έν ‘Αθήναις 1927)’ ότι «τό πενιχρόν έργαστήριον τής Μασωνικής Στοάς δέν είνε άλλο τι, είμή τά σπήλαια καί αί σκιάδες τών δρυών και τών κέδρων τών ‘Ινδιών καί τά άγνωστα βάθη τών πυραμίδων καί αί κρύπται τών μεγαλοπρεπών ναών της “Ισιδος» (Γ. Σώχου, όμιλία έν «Πυθαγόρα», τόμ. Ζ, σελ. 13)” ότι «ή Ελληνική Μυστηριακή Τεκτοσύνη διατρέξασα τάς φωτεινάς τής γνώσεως κελεύθους υπό μυστηριάρχας τόν Προμηθέα, τόν Διόνυσον, τόν Όρφέα, ύπετύπωσε τού Σύμπαντος τούς αίωνίους νόμους» (Γ. Σκαλιέρη, ιδέ λεύκωμα έπί τή πεντηκονταετηρίδι τοΰ «Πυθαγόρου», σ. 136-142).

Ή τοιαύτη άλλως τε πρός τά άρχαία ειδωλολατρικά μυστήρια σχέσις τής Μασωνίας έμφαίνεται καί έκ τών έν ταίς μυήσεσιν αυτής δρωμένων καί τελουμένων. Διότι, ώς έν τοίς δρωμένοις τών παλαιών ειδωλολατρικών μυστηρίων έπανελαμβάνετο τό δράμα τών άγώνων καί τού θανάτου τού μυστηριακού θεού, διά τής μιμικής δέ έπαναλήψεως τού δράματος τούτου ό μυούμενος συναπέθνησκε μετά τού πάτρωνος τής μυστηριακής θρησκείας, όστις ήτο πάντοτε πρόσωπον μυθικόν, συμβολίζον τόν ήλιον ή τήν έν τώ χειμώνι μέν θνήσκουσαν, έν τώ έαρι δε άναγεννωμένην φύσιν, ούτω καί έν τή μυήσει τού τρίτου βαθμού τής Μασωνίας. ‘Οντως δέ άποτελεί αύτη δραματικήν άφήγησιν τοϋ θανάτου τού πάτρωνος τής Μασωνίας Χιράμ καί είδός τί μιμικής έπαναλήψεως τοϋ θανάτου τούτου, έν τή όποία ό μυούμενος συμπάσχει πληττόμενος διά τών αυτών όργάνων καί επί τών αύτών μερών τοϋ σώματος, έφ’ ών καί δι’ ών καί ό Χιράμ. (Τυπικά των Συμβολ. βαθμών, Ανατολή Αθηνών, 1891, σ. 100 κ.έ.). Κατά τήν ‘ομολογίαν δε αύτών των προκρίτων της Μασωνίας Διδασκάλων, ό Χιράμ τυγχάνει ώς «ό “Οσιρις, ό Μίθρας καί ό Βάκχος, μία άπό τάς μυρίας προσωποποιήσεις τού Ήλιου». (Clavel, Histoire pittoresque de la Franc-maconnerie, εκδ. β’, σελ. 54 και 66. — Ragοn, Rituel du Grade de maitre, p. 9. – Alex, Lenoir, La Franc-maconnerie rendue a sa veritable origine, σελ. 266.)

Ούτως ή Μασωνία άποδεδειγμένως τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, όλως διάφορος, κεχωρισμενη καί ξένη τής Χριστιανικής Θρησκείας. ‘Εμφαίνεται άλλως τε τούτο άδιαμφισβητήτως καί έκ τού ότι κέκτηται ιδίους ναούς μετά βωμών, τούς οποίους οί πρόκριτοι τών Τεκτόνων χαρακτηρίζουσι «ώς έργαστήρια, άτινα δέν δύνανται νά ύστερήσωσιν είς ίστορίαν καί αγιότητα τής Εκκλησίας» (Γ. Σώκου, Πυθαγ. Ζ’, σελ. 19-20) καί ώς ναούς τής άρετής καί τής σοφίας, έν οίς λατρεύεται τό ύπέρτατον “Ον και διδάσκεται ή άλήθεια (Τεκτονικόν έγκόλπιον, σελ. 27). Κέκτηται ιδίας θρησκευτικάς τελετάς, οίαι ή τελετή υιοθεσίας λυκιδέως ή τό τεκτονικόν βάπτισμα, ή τελετή τής συζυγικής άναγνωρίσεως ή ό τεκτονικός γάμος, τό τεκτονικόν μνημόσυνον, τά έγκαίνια τοϋ τεκτονικού ναού κ.λ.π.. Κέκτηται ιδίας μυήσεις, ίδια τελετουργικά Τυπικά, ιδίαν Ιεραρχικήν τάξιν και ώρισμένην πειθαρχίαν, ώς δέ θά ήδυνατό να συναχθή έκ τε τών τεκτονικών άγαπών καί τοϋ έορτασμοϋ τών δύο ήλιοστασίων, χειμερινού καί θερινού, μετά θρησκευτικών συμποσίων καί κοινών ευωχιών, είνε θρήσκευμα φυσιολατρίας.

Καί φαίνεται μέν έκ πρώτης όψεως, ότι ή Μασωνία συμβιβάζεται πρός πάσαν άλλην θρησκείαν, άτε μή ένδιαφερομένη άμέσως είς ποίον θρήσκευμα άνήκει έκαστος τών μυστών αυτής. Τούτο όμως οφείλεται είς τόν συγκρητιστικόν αύτής χαρακτήρα, άποδεικνύει δέ ταύτην καί κατά τό σημείον τούτο άπόγονον καί συνεχιστήν τών άρχαίων είδωλολατρικών μυστηρίων, άτινα έδέχοντο είς τάς μυήσεις αυτών πάντας, οίωνδήποτε θεών λάτρας. ‘Αλλ’ ώς τότε αί μυστηριακοί θρησκείαι, παρά τό φαινόμενον πνεύμα τής ανοχής και θεοξενίας, ώδήγησαν είς τόν ”συγκρητισμάν ”, ύπονομεύσασαι καί συγκλονίσασαι βαθμηδόν τήν πρός τάς υπάρχουσας τότε λατρείας έμπιστοσύνην καί άφοσίωσιν, ούτω καί ήδη ή Μασωνία, ζητούοα νά συμπεριλάβη κατά μικρόν είς τους κόλπους αυτής όλόκληρον τήν άνθρωπότητα καί ύποσχομένη ότι θα παράσχη είς αυτήν τήν ήθικοποίησιν καί τελειοποίησιν καί γνώσιν τής άληθείας, άνυψοί άνεπαισθήτως έαυτήν είς είδός τι ύπερθρησκείας, θεωρούσα πάσας τάς θρησκείας, μηδέ τής Χριστιανικής τοιαύτης έξαιρουμένης, ώς υποδεεστέρας αυτής. Ύποτρέφεί δέ ούτω είς τούς μύστας αύτης τό φρόνημα, ότι μόνον έν τοίς μασωνικοίς έργαστηρίοις γίνεται ή κατεργασία καί λείανσις τοϋ άκατεργάστου καί άξεστου λίθου. Μόνον άλλως τε τό γεγονός ότι ή Μασωνία δημιουργεί άδελφότητα, έξαιρομένην υπέρ πάσαν άλλην έξω αυτής υπάρχουσαν άδελφότητα, τήν οποίαν, κάν έτι τυγχάνει ούσα χριστιανική, θεωρεί άπαρτιζομενην έκ βεβήλων, άποδεικνύει έμφανώς τάς περί ύπερθρησκείας άξιώσεις της. Διά τής Μασωνικής τουτέστι μυήσεως ό Χριστιανός καθίσταται άδελφός τοϋ μεμυημένου ‘Οθωμανοΰ ή Βουδδιστού ή οίουδήποτε Όρθολογιστού, καθ’ όν χρόνον ό μή μεμυημένος είς την Μασωνίαν Χριστιανός καθίσταται δι’ αυτόν βέβηλος.

Άφ’ έτερου ή Μασωνία έξαίρουσα έξόχως τήν γνώσιν καί υποβοηθούσα είς τήν έλευθέραν έρευναν, ώς ” μή θέτουσα ούδέν όριον έν τή αναζητήσει τής άληθείας ” (κατά τά Τυπικά καί τό Σύνταγμα αύτής), επί πλέον δέ υίοθετήοασα τήν λεγομένην φυσικήν ήθικήν, περιέρχεται καί κατά τούτο είς όξείαν άντίθεοιν προς τήν Χριστιανικήν Θρησκείαν. Διότι ή Χριστιανική Θρησκεία ύπέρ πάν άλλο έξαίρει τήν πίστιν, περιορίζουσα τόν άνθρώπινον λόγον έντός τών όρίων τών ύπό τής θείας άποκαλύψεως χαρασσομένων καί όδηγούσα είς τόν διά τής υπερφυσικής ένεργείας τής Θείας Χάριτος έξαγιασμόν.Έν άλλαις λέξεσιν, ένώ ό Χριστιανισμός, ώς έξ άποκαλύψεως Θρησκεία, έχουσα δόγματα καί αληθείας κατά λόγον καί υπέρ λόγον, έκζητεί πρωτίστως πίστιν καί βασίζει τό ήθικόν αυτού οικοδόμημα έπί της ύπερφυσικής Θείας Χάριτος, ή Μασωνία έχει μόνον φυσικάς άληθείας, είς γνώσιν τών όποίων καλεί τούς μύστας αύτής διά τής έλευθέρας σκέψεως καί έρεύνης καί διά μόνου τού όρθού λόγου’ στηρίζει δέ τό ήθικόν οικοδόμημα αύτης έπί μόνων τών φυσικών δυνάμεων τοΰ άνθρώπου, πρός φυσικούς όλως κατατείνουσα σκοπούς.

Ούτω, προδήλου ούσης τής μεταξύ Χριστιανισμού καί Μασωνίας άσυμβιβάστου άντιθέσεως, φυσικώς ήχθησαν αί άπανταχού μέν άλλόδοξοι ‘Εκκλησίαι είς τό νά ταχθώσιν άντιμέτωποι τής Μασωνίας, καί ού μόνον ή Δυτική Εκκλησία, ή καί δι’ ιδίους λόγους δι’ άλλεπαλλήλων παπικών έγκυκλίων καυτηριάσασα τήν τεκτονικήν κίνησιν, άλλά καί αί Λουθηρανικαί και Μεθοδιστικαί καί Πρεσβυτεριαναί Κοινότητες έκήρυξαν αύτήν «άσυμβίβαστον πρός τόν Χριστιανισμόν.

Πολύ δέ περισσότερον ή άνόθευτον τόν θησαυρόν τής Χριστιανικής άληθείας διακρατήσασα ‘Ορθόδοξος ‘Εκκλησία, όσάκις παρουσιάζετο ζήτημα περί Μασωνίας. άπεφαίνετο κατ’ αυτής. ‘Εσχάτως δ’ έτι ή έν Άγίω “Ορει συνελθούσα διορθόδοξος ‘Επιτροπή, ής μετέσχον δι* άντιπροσώπων πάσαι αί αυτοκέφαλοι ‘Ορθόδοξοι ‘Εκκληοίαι, έχαρακτήρισε τήν Μασωνίαν ” ώς σύστημα άντιχριστιανικόν καί πεπλανημένον».Ή δέ ‘Ιεραρχία της ‘Εκκλησίας τής Ελλάδος έν τή μνημονευθείση συνεδρία αύτης μετ’ άνακουφίσεως ήκουσε καί άπεδέξατο τό συμπέρασμα, όπερ έκ τε μελέτης καί τής διεξαχθείσης συζητήσεως συνήγαγεν ό Μακαριώτατος Πρόεδρος αύτής ‘Αρχιεπίσκοπος ‘Αθηνών Χρυσόστομος, εΙπών έπί λέξει : ” Ό Mασωνισμός δέν συμβιβάζεται ποσώς πρός τον Χριστιανισμόν, έφ’ όσον είνε Σωματείον μυστικόν, ένεργούν καί διδάσκον έν κρυπτώ καί παραβύστω καί θεοποιούν τόν όρθολογισμόν. Ό Μασωνισμός δέχεται ώς μέλη αύτού ού μόνον Χριστιανούς, άλλά και ‘Εβραίους καί Μουσουλμάνους. ‘Επομένως δέν δύναται νά έπιτραπή είς κληρικούς νά μετέχωσι τού Σωματείου τούτου. Θεωρώ δέ άξιον καθαιρέσεως πάντα κληρικόν συμμετέχοντα τού Σωματείου τούτου* τούτο δέ πρέπει νά διακηρυχθη. Δέον νά συσταθή είς όσους χωρίς νά προσέξωσι καί χωρίς νά έξετάσωσι τί έστι Μασωνισμός, όπως διακόψωσιν πάσαν σχέσιν πρός αυτόν, διότι μόνον ό Χριστιανισμός είνε ή θρησκεία, ή διδάσκουσα τήν άπόλυτον άλήθειαν και ίκανοποιούσα τάς θρησκευτικός και ήθικάς άνάγκας τοΰ άνθρωπου ”.

‘Ομοφώνως δέ και όλοψύχως άπαντες ol Ίεράρχαι τής ‘Εκκλησίας τής ‘Ελλάδος, έγκρίνοντες τά ανωτέρω, άποφαινόμεθα, ότι ή Μασωνία είνε όλως άσυμβίβαστος προς τόν Χριστιανισμόν, καί ότι δέον τά πιστά τής ‘Εκκλησίας τέκνα, όπως άπέχωσι τού Μασωνισμού. Άκραδάντως πιστεύοντες είς τόν Κύρισν ήμών Ίησούν Χριστόν, ” έν ώ έχωμεν τήν άπολύτρωσιν διά τού αίματος αυτού, τήν άφεσιν τών παραπτωμάτων κατά τόν πλούτον τής χάριτος αυτού, ής έπερίσσευσεν είς ημάς έν πάση σοφία καί φρονήσει ” (‘Εφέσ. ι’, 7-8), κατέχοντες τήν δι’ αύτού άποκαλυφθείσαν καί ύπό τών ‘Αποστόλων κηρυχθείσαν άλήθειαν ” ούκ έν πειθοίς άνθρωπίνης σοφίας λόγοις, άλλ’ έν άποδείξει Πνεύματος καί δυνάμεως ” (Α’ Κορ. δ’, 4), μετέχοντες τών θείων Μυστηρίων, δι’ ών καί άγιαζόμεθα καί σωζόμεθα είς αίωνίαν ζωήv, δέον νά μή έκτίπτωμεν τής Χάριτος τού Χριστού, γινόμενοι κοινωνοί άλλοτρίων μυστηρίων. Ουδαμώς προσήκει ν’ άνήκη τις είς τόν Χριστόν, καί νά ζητή έκτός αυτού άπολύτρωσιν καί ήθικήν τελείωσιν. ‘Οθεν είνε άσυμβίβαστος ό άληθής καί γνήσιος Χριστιανισμός πρός τήν Μαοωνίαν.’Οθεν καί oί τυχόν έμπλακέντες είς τήν μύησιν τών Μασωνικών μυστηρίων δέον τού λοιπού ν’ άπόσχωσι πάσης επικοινωνίας προς τάς Μασωνικάς Στοάς καί έργαοίας, βέβαιοι όντες ότι ούτως άνανεούσιν άσφαλώς τούς πρός τόν ‘Ενα Κύριον καί Σωτήρα ήμών, έξ άγνοιας καί κακής τών πραγμάτων έκτιμήσεως, υποχαλασθέντας δεσμούς. Τούτο ιδίως άπεκδέχεται μετά πολλής τής στoργής ή ‘Ιεραρχία τής Έκκλησίας τής ‘Ελλάδος παρά τών μυστών τών Στοών, πεποιθυία ότι oί πλείστοι εξ αύτών έδέξαντο τήν τεκτονικήν μύησιν, ουχί εν επιγνώσει ότι δι’ αύτής μεθίστανται είς άλλην θρησκείαν. άλλ’ όλως τουναντίον, έξ άγνοιας, νομίζοντες ότι ούδέν τό άντιπίπτον είς τήν θρησκείαν τών πατέρων αύτών συνετέλουν. Συνιστώσα δέ η Ίεραρχία αυτούς καί είς τήν συμπάθειαν, κάτ’ ούδένα δέ λόγον είς τήν έχθρότητα καί μίοος, τών πιοτών τέκνων τής ‘Εκκλησίας, προσκαλεί αυτά ίνα μετ‘ αυτής έν χριστιανική αγάπη καί άπό καρδίας εύχωνται όπως ό Κύριος ήμων ‘Ιησούς Χριστός, » ή Όδός καί ή ‘Αλήθεια καί ή Ζωή » (Ίωάν. ιδ‘, 16), φωτίση καί έπιστρέψη τούς εξ άγνοίας πλανηθέντας είς τήν αλήθειαν.

(‘Επονται αί ύπογραφαί πάντων τών μελών τής ‘Ιεραρχίας τής Έκκλησίας τής ΄Ελλάδος.)

‘Ο Έθνομάρτυρας Κυπριανός έγινε Αρχιεπίσκοπος Κύπρου το 1810. Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του ήταν η ίδρυση της Ελληνικής Σχολής Κύπρου το 1812, η οποία αργότερα μετεξελίχθηκε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας. Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, μυήθηκε στην Φιλική Εταιρία γι’ αυτό όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση το 1821 συνελήφθηκε από τους Τούρκους μαζί με άλλους αρχιερείς και πρόκριτους του νησιού και εκτελέσθηκαν όλοι μαζί στις 9 Ιουλίου 1821. Στόχος των εκτελέσεων από τον τότε διοικητή του νησιού Κουτσούκ Μεχμέτ ήταν η αποτροπή εξέγερσης του ελληνικού στοιχείου και στην Κύπρο.

‘Ο κατά Μασώνων ‘αφορισμός τού Άγίου Έθνομάρτυρος Κυπριανού, Άρχιεπισκόπου Κύπρου.

Εὐλαβέστατοι ἱερεῖς, εὐγενέστατοι ἄρχοντες, ἐντιμώτατοι πραγματευταί, καὶ λοιποὶ πάντες εὐλογημένοι χριστιανοὶ τῆς εὐαγοῦς πολιτείας, Λάρνακος καί Σκάλας, τὲκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητὰ καὶ περιπόθητα τῆς ἡμῶν μετριότητος, πατρικῶς εὐχόμενοι εὐλογοῦμεν πάντας ὑμᾶς:

«Προσέχετε, εἶπεν ὁ Ἰησοῦς, ἀπò τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρòς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι, ἅρπαγες. Ἀπò τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς». (Ματθ. 7,1516). Καὶ ὁ θεῖος ἀπόστολος: «Ἐγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ, ὡς καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας, καὶ τòν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην ἀρνούμενοι, ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν. καὶ πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις, δι’ οὓς ἡ ὁδòς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται». (Β΄ Πέτρ. 2, 12).

Μανθάνομεν ἀνελπίστως μὲ οὐκ ὀλίγην δυσαρέστησιν τῆς ψυχῆς μας, ὅτι ἐφάνησαν κατ’ αὐτὰς τὰς ἡμέρας κἄποιοι λαοπλάνοι, σκεύη κατηρτισμένα (Πρβλ.Ῥωμ.9,22) τοῦ σατανᾶ, ἐργάται τοῦ διαβόλου, οἵτινες περιφερόμενοι μέσα εἰς τὴν πολιτείαν τῆς Σκάλας καὶ Λάρνακος, ποιοῦσι συνελεύσεις, καὶ καταγίνονται δι’ ὅλης τῆς ἡμέρας εἰς ματαιότητας καὶ μωρολογίας, ἐξακολουθοῦντες ἀναιδῶς καὶ ἀνυποστόλως τὴν διαβολικὴν φαρμασονίαν των, εἰς τὴν ὁποίαν διαβολικὴν αὐτῶν πλάνην καὶ ματαιότητα, πάσχουσιν ὅλως διόλου καὶ σπουδάζουσι νὰ τραβήξωσιν ἱκανούς, οὐ μόνον ἐκ τῶν ἡμετέρων ὀρθοδόξων, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν ὀθωμανῶν, καὶ μάλιστα, τῶν ἐκλεκτῶν. Ἕνα τοιοῦτον διαβολικòν σύστημα φαρμασόνων, ὅτι εἶναι σπερμολόγον κακῶν, ὅτι εἶναι κήρυκες πάσης κακίας ἀναστατοῦντες καὶ συγχύζοντες τòν ἁπλοῦν λαόν, οὐδεὶς ἀμφιβάλλει. Οἱ τοιοῦτοι, κήρυκες ὄντες, ὡς εἴπομεν, τῆς σατανικῆς των φαρμασονίας, καὶ κρυφιομύστου διδασκαλίας τοῦ διαβόλου, ὅτι ἀντιβαίνουσι κοντὰ εἰς τὰ ἄλλα, καὶ εἰς τὴν Ὀρθοδοξον καὶ πατροπαράδοτον πίστιν ἡμῶν, παντὶ τῷ νοῦν εὐσεβῆ ἔχοντι οἱ τοιοῦτοι καὶ εἰς τὰ θεσπίσματα, τοῦ βασιλέως ἐναντιοῦνται, καὶ τέλος πάντων δι’ ὅσα κακὰ ἔχουσι καὶ κηρύσσουσιν ἄξιοι θανάτου εἰσὶν δῆλον.

Ἡμεῖς δὲ εἰς ἕνα τοιοῦτον προπετὲς καὶ παράνομον ἔργον, καὶ ὀρθώτερον εἰπεῖν εἰς μίαν τοιαύτην νεοφανῆ αἵρεσιν, τοσοῦτον παρωξύνθημεν καὶ ἐταράχθημεν ὁποῦ ἀμέσως νὰ κινήσωμεν τὴν ἐξουσίαν εἰς τρόπον ὁποῦ αἴφνης νὰ πατήσῃ καὶ νὰ ἁρπάσῃ τοὺς τοιούτους ἐκεῖ εἰς τὰς συνελεύσεις των καὶ συσκέψεις καὶ νὰ παιδεύσῃ σκληρῶς, διὰ νὰ μὴν ἤθελε πλατυνθῇ περισσότερον ἡ κακία καὶ διαδώσῃ τòν μολυσμόν της καὶ εἰς αὐτούς μας τοὺς ἐκλεκτούς. Πλὴν διὰ νὰ μὴν ἤθελαν συναρπαχθῇ κοντὰ εἰς τοὺς ὑπευθύνους καὶ πολλοὶ ἀνεύθυνοι, ἐκρίναμεν εὐλογώτερον νὰ προασφαλίσωμεν τοὺς ἀνευθύνους αὐτοὺς μὲ τò παρόν μας προτρεπτικόν, τοὺς δὲ ὑπευθύνους νὰ παραδώσωμεν τῷ σατανᾷ (Πρβλ. Α’ Κορ. 5,6), ἵνα καὶ αὐτοὶ παιδευθῶσι μὴ βλασφημεῖν.
Διò καὶ λέγομεν ἐν ἐπιτραχηλίῳ καὶ ὠμοφορίῳ: «Εἴ τις εὐαγγελίζηται ὑμῖν, ἵνα κατὰ τòν ἀπόστολον ἄρξωμεν, εἴ τις εὐαγγελίζεται ὑμῖν, παρ’ ὅ ἡμεῖς εὐηγγελισάμεθα, κᾄν ἄγγελος ἦ ἀπ’ οὐρανοῦ, ἀνάθεμα ἔστω». (Πρβλ. Γαλ. 1,89) Ὅσοι εἶναι ἐκεῖνοι ὁποῦ μετέρχονται τò τοιοῦτον διαβολικòν καὶ παράνομον ἔργον τῆς φαρμασονίας καὶ ὅσοι ἀκολουθοῦσι τῇ φρενοβλαβείᾳ καὶ τῇ πλάνῃ αὐτῶν νὰ εἶναι ἀφωρισμένοι καὶ κατηραμένοι παρὰ τοῦ Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος. Εἴησαν μετὰ θάνατον ἀσυγχώρητοι, ἀδιάλυτοι καὶ τυμπανιαῖοι. Στένοντες καὶ τρέμοντες εἴησαν ὡς ὁ Κάϊν ἐπὶ τῆς γῆς (Πρβλ. Γεν.4,14). Σχισθείη ἡ γῆ καὶ καταπίοι αὐτοὺς ὡς τòν Δαθὰν καὶ τòν Ἀβειρὼν (Πρβλ. Ἀριθ.16, 3233). Ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ εἴη ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν καὶ ἡ μερὶς αὐτῶν μετὰ τοῦ προδότου Ἰούδα. Ἄγγελος Κυρίου καταδιώξαι αὐτοὺς ἐν φλογίνῃ ῥομφαίᾳ (Πρβλ. Γεν. 3, 24) καὶ προκοπὴν οὐ μηδέποτε ἴδοιεν ἐφ’ ὅρου ζωῆς αὐτῶν. Τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ οἱ πόνοι ἀνευλόγητοι ἔστωσαν καὶ γεννηθείσαν κονιορτός, ὡς ἀπò ἅλωνος θερινῆς. (Πρβλ. Δαν. 2, 35) Ἔλθοι ἐπὶ τὰ σώματα αὐτῶν ἡ λέπρα τοῦ Γιεζῆ (Πρβλ. Δ’ Βασιλ. 5, 27), καὶ τέλος τῆς ζωῆς αὐτῶν ἔστω ἡ ἀγχόνη τοῦ προδότου Ἰούδα.(Πρβλ. Ματθ. 27,5) Ῥύακες σκωλήκων ἐξερχέσθωσαν ἐκ τοῦ βρωμεροῦ στόματος αὐτῶν, ἀνθ’ ὧν οὐκ ἐπαύσαντο λαλοῦντες κατὰ τῆς Μητρòς ἡμῶν Ἐκκλησίας καὶ κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου καὶ ἀμωμήτου πίστεως ἡμῶν. Καὶ ὅσοι μὲν ἐπιμείνωσι τῇ κακίᾳ αὐτῶν, τοιαύτην ἐχέτωσαν τὴν ἀνταμοιβήν. Ὅσοι δὲ ἐξέλθωσιν ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορισθῶσι, καὶ ἀποπτύσαντες τὴν μιαρὰν αἵρεσιν αὐτῶν ἀπομακρυνθῶσι τῆς κατηραμένης φρενοβλαβείας των, οἱ τοιοῦτοι ἀπολαυέτωσαν τòν μισθòν τοῦ ζηλωτοῦ Φινεές (Πρβλ. Ἀριθ. 25, 1013), ἤτοι ἔστωσαν εὐλογημένοι καὶ συγκεχωρημένοι παρὰ Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος τῆς μόνης ἀσυγχύτου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος, τοῦ ἑνòς τῇ φύσει Θεοῦ καὶ παρ’ ἡμῶν τῶν δούλων Του.

Σὲ δὲ τòν ἐν ἁγίῳ Πνεύματι ἀγαπητòν ἀδελφòν καὶ συλλειτουργòν ἡμῶν, καὶ κανονικòν ἀρχιερέα τῆς Κιτίων Ἐκκλησίας προτρέπομεν ἀδελφικῶς ὁποῦ εἰς τὴν ὑπόθεσιν ταύτην, ἥτις εἶναι ἐναντία οὐ μόνον εἰς τὴν ἁγιωτάτην καὶ ἀμώμητον πίστιν ἡμῶν ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς τοῦ πολυχρονίου βασιλέως ἡμῶν βουλάς τε καὶ διαταταγάς νὰ γένῃς πολυόμματος Ἄργος (Πρβλ. Λουκιανός, Θεῶν, Δ.3,1), καὶ νὰ ἐπαγρυπνῇ ὅλοις ἀνεωγόσι σου ὀφθαλμοῖς, καὶ ὅποιον ἤθελες γνωρίσῃ μετὰ τὴν εἰς τὰς ἐκκλησίας ἀνάγνωσιν τοῦ παρόντος μας ἀφορισμοῦ ὅτι ἔτι ἐπιμένει καὶ μετέρχεται τò τοιοῦτον δυσσεβέστατον ἔργον τῆς φαρμασονίας συλλαμβάνων μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ ἑτέρας, καὶ παρακινῶν εἰς τὴν παρανομίαν ταύτην, ἀμέσως νά μᾶς δώσης τὴν εἴδησιν, καὶ τότε ἡμεῖς τòν τοιοῦτον λαοπλάνον ἀναλαβόντες τὴν πνευματικὴν πανοπλίαν τοῦ Πνεύματος (Πρβλ. Ἐφεσ. 6,11) καὶ σύμμαχον τὴν ἐξωτερικὴν ἐξουσίαν, θέλομεν κατέβει κάτω, καὶ χωρὶς νὰ μετρήσωμεν κἀνένα ἐναντίον ἑπόμενον, ζήλου θείου ἐμπλησθέντες, θέλομεν λιθάσει αὐτόν, καὶ θέλομεν κατακαύσει τòν οἶκόν του, οἵας τάξεως, οἵας ἡλικίας, καὶ οἵου βαθμοῦ ἤθελεν εἶναι ὁ τοιοῦτος, καθότι εἰς τὰ περὶ θρησκείας καὶ περὶ πίστεως, τοιούτους ζηλωτὰς μᾶς θέλει ὁ Ἰησοῦς προτρέπων ἡμᾶς καὶ λέγων: «Μὴ φοβηθῆτε ἀπò τῶν ἀποκτεινόντων τò σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι». (Ματθ. 10, 28), φοβήθητε δὲ μᾶλλον, τòν μετὰ τò ἀποκτεῖναι ἐξουσίαν ἔχοντα ἐμβαλεῖν εἰς τὴν γέενναν. Ναὶ λέγω ὑμῖν, τοῦτον φοβήθητε. Οὗ ἡ χάρις καὶ τò ἄπειρον ἔλεος, καὶ ἡ εὐχὴ καὶ ἡ εὐλογία τῆς ἡμῶν Μετριότητος εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν.

1815 Φευρουαρίου 2
Ὁ Κύπρου Κυπριανòς ἀποφαίνεται

Πηγή : http://www.markoseugenikos.gr/index.php?name=o.kata.masonon.aforismos.agiou.kyprianou

http://el.wikipedia.org

Κατεβάστε το εδώ

Σεραφείμ Πειραιώς – Προσφυγή στήν Δικαιοσύνη κατά τής Μασωνίας, ζητά κλείσιμο τών Στοών.pdf

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΠΡΟΣΦΥΓΗ
Μητροπολίτου Πειραιῶς

Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

Πρὸς τὸν
Ἐξοχώτατον Ὑπουργὸν Οἰκονομίας κ. Γεώργιον Παπακωνσταντίνου

ΚΑΤΑ
Τοῦ ἀπό 10/12/1927 Π.Δ. ὡς ἔχει τροποποιηθεῖ, τό ὁποῖον ἔχει ἐγκρίνει τόν Ὀργανισμό τοῦ ἐν Ἀθήναις Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος, πού ἑδρεύει ἐν Ἀθήναις, ἐπί τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν καί Σουρμελῆ καί τῆς Ἐθνικῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, πού ἑδρεύει ἐν Ἀθήναις, ἐπί τῆς ὁδοῦ Ἐρεσοῦ 38

ΑΙΤΗΜΑ

Ἡ διάλυσις τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος καί τῆς Ἐθνικῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος καί τῶν Στοῶν-Ναῶν αὐτῶν συμφώνως τῷ ἄρθρῳ 118 τοῦ Α.Κ.

Ἐξοχώτατε Κύριε Ὑπουργέ,

Τὸ ἵδρυμα μὲ τὴν ἐπωνυμία «ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ» συνεστήθη δυνάμει τοῦ Π.Δ. τῆς 10/12/1927, ἐν συνεχείᾳ δὲ ἐτροποποιήθη δυνάμει τοῦ Β.Δ. τῆς 19/7/1949 καὶ τοῦ Β.Δ. τῆς 16/11/1956. Σκοπὸς τοῦ ὡς ἄνω ἱδρύματος εἶναι ἡ εὐόδωσις ἔργων εὐποιΐας, ἰδὶα διὰ περιθάλψεως ἐνδεῶν καὶ μορφώσεως ἀπόρων παίδων.

Σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 118 τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα, ἕνα ἵδρυμα διαλύεται διὰ ἐκδόσεως σχετικοῦ διατάγματος ἂν παρεκκλίνει τοῦ σκοποῦ τοῦ (ἀνεξάρτητα ἂν ὁ νέος σκοπὸς του εἶναι νόμιμος ἢ ὄχι, βλ. Τούση Γεν. Ἀρχ., σελ. 340, ὑποσ. 17). Περαιτέρω, ἐπίσης σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 118 τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα, ἕνα ἵδρυμα διαλύεται δι’ ἐκδόσεως σχετικοῦ διατάγματος ἂν ὁ σκοπὸς του ἔγινε παράνομος.

Ἐν προκειμένῳ τὸ ὡς ἄνω ἵδρυμα ἔχει ὡς κύριο ἔργο του τὴν ἵδρυση, λειτουργία καὶ συντήρηση Μασονικῶν Στοῶν καὶ τὴν προώθηση τῆς λατρείας τοῦ Μεγάλου Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.). Περαιτέρω πραγματοποιεῖ μυήσεις καὶ ἐμφανίζεται ὡς -δῆθεν- σωματεῖο, χωρὶς ὅμως νὰ ἔχει τηρήσει τὶς ἐκ τοῦ νόμου τεθεῖσες προϋποθέσεις ἀναγνωρίσεώς του, ἐν αἷς καὶ ὁ δικαστικὸς ἔλεγχος τῶν σκοπῶν του. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ καὶ ὑπὸ τὸν ἀνωτέρω νομικὸ μανδύα λειτουργεῖ τό ὡς εἴρηται Ἵδρυμα ἐνῷ στὴν πραγματικότητα ἀποτελεῖ ἔκφραση μιᾶς θρησκείας (τοῦ μασονισμοῦ ἢ τεκτονισμοῦ ἢ ἐλευθεροτεκτονισμοῦ).

Ἀξιοσημείωτη εἶναι ἐν προκειμένῳ ἡ Ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (1933) κατὰ τὴν ὁποία : «Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς  Ἑλλάδος… ἐπιληφθεῖσα της… ἐξετάσεως τῆς Μασονίας, τοῦ διεθνοῦς τούτου μυστικοῦ ὀργανισμοῦ,… κατέληξε ὁμοφώνως εἰς τὰ ἑπόμενα… συμπεράσματα : Ἡ Μασονία δὲν εἶναι ἁπλὴ τὶς φιλανθρωπικὴ ἕνωσις ἢ φιλοσοφικὴ Σχολή, ἀλλ’ ἀποτελεῖ μυσταγωγικὸν σύστημα, ὅπερ ὑπομιμνῆσκει τάς παλαιᾶς ἐθνικᾶς μυστηριακᾶς θρησκείας ἢ λατρείας… Ἀποδεδειγμένως τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, ὅλως διάφορος… καὶ ξένη της Χριστιανικῆς Θρησκείας…» Συνεπῶς ἔχει πληρωθεῖ τὸ πραγματικό τοῦ ἄρθρου 118 τοῦ Α.Κ.

Ἐπιπροσθέτως:

α. Τό Τεκτονικό Ἵδρυμα ὀφείλει τήν ἵδρυσή του στήν ἐξαπάτησι τοῦ Κράτους. Ἱδρύθηκε μέ σκοπό τήν «εὐόδωση ἔργων εὐποιΐας, ἰδίᾳ περιθάλψεως ἐνδεῶν καί μορφώσεως ἀπόρων παίδων» ἐνῶ πρόκειται γιά ἀμιγῆ σατανολατρεία διότι ὁ κρυπτογραφικά ἀναφερόμενος ὡς Μ.Α.Τ.Σ.-ὑπέρτατο ὄν ὡς τά προσαγόμενα στοιχεῖα ἀποδεικνύουν τυγχάνει ὁ λεγόμενος Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος πού ὀντοποιεῖται στό πρόσωπο τοῦ Ἑωσφόρου. Ὑπό τό προσωπεῖο ἑπομένως τῆς δῆθεν φιλανθρωπίας τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος πρωοθεῖται στή χώρα μας ἡ θρησκευτική παραδοχή τοῦ Σατανισμοῦ.

β. Οἱ Μασονικές στοές-ναοί τῆς Σατανολατρείας ὀφείλουν ἐπίσης τήν ἀναγνωρισή τους ὡς Μασονικῶν σωματείων στήν ἐξαπάτηση τῆς δικαιοσύνης ἀπό τήν ὁποία ἀπέκρυψαν δολίως, κάθε τί τό ὁποῖο θά ἀπεκάλυπτε τό σατανιστικό τους περιεχόμενο. Ἀπόδειξις ἡ ὑπ’ ἀριθμ. 739/8.2.1935 ἀπόφαση τοῦ Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν πού ἐνέκρινε τήν ἵδρυση τῆς στοᾶς «ΜΕΛΗΣ» ἐντελῶς τυπικά, ἐνῶ ἡ ὑπ’ ἀριθμ. 2060/2969 ἀπόφαση τοῦ Πολυμελοῦς Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν πού ἐξεδόθη μετ’ἔλεγχο τῶν σχετικῶν μασονικῶν κειμένων ὑπῆρξε ἀπορριπτική τῆς ἱδρύσεως τῆς στοᾶς «ΔΗΛΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ».

γ. Τό Τεκτονικό Ἵδρυμα ἀποκρύπτει τό ὑπ’ ἀριθμ. 3 Landmark (δόγμα) τό ὁποῖο «οὐδεμία ἀνθρωπίνη δύναμη δύναται νά θίξει ἤ τροποποιήσει» καί «ἐπιβάλλει ὡς Θεό τῆς Μασονίας τόν Ἑωσφόρο».

δ. Τό Τεκτονικό Ἵδρυμα πραγματοποιεῖ μυήσεις – εἰσδοχή μελῶν χωρίς νά εἶναι σωματεῖο διότι δέν κέκτηται τήν ἀνάλογη δικαστική ἀναγνώριση.

ε. Τό Τεκτονικό Ἵδρυμα γίνεται δεκτό καί νομιμοποιεῖται ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία ὡς φιλανθρωπικό ἵδρυμα ἐνῶ ὁ σκοπός αὐτοῦ εἶναι ἡ προώθηση, ἵδρυσι καί συντήρησι Ναῶν-Στοῶν ἀνιδρυομένων πρός δόξαν τοῦ κρυπτογραφικά ἀναφερομένου Θεοῦ Μ.Α.Τ.Σ.

Ὡσαύτως τήν προώθηση τῆς ἰδίας θρησκευτικῆς παραδοχῆς ἔχει ἀναλάβει καί ἡ ἐκ τοῦ ὡς ἄνω λεγομένου Τεκτονικοῦ ἱδρύματος ἀποσχισθεῖσα κατά τό ἔτος 1986 Ἐθνική Μεγάλη Στοᾶ τῆς Ἑλλάδος, ἡ ἐν ὁδῶ Ἐρεσοῦ 38 ἑδρεύουσα.

Διά τούς λόγους αὐτούς καί δι’ ὅσους ἀναφέρομεν εἰς τό συνημμένον ἡμέτερον ὑπόμνημα καί διά τῶν συνημμένων ἀποδεικτικῶν στοιχείων τῶν τυπικῶν μυήσεως καί τῆς ἐσωτερικῆς βιβλιογραφίας τῆς Μασονίας εἰς ἥν ἀποκαλύπτεται ὁ Ἑωσφόρος ὡς ὁ κρυπτογραφικά ἀναφερόμενος Μ.Α.Τ.Σ. πρός τιμήν τοῦ ὁποίου ἄρχονται καί κλείονται αἱ συνεδρίαι, μυοῦνται τά μέλη καί ἀναπέμπεται λατρεία ἐντός τῶν Στοῶν, ζητοῦμεν τήν διάλυσιν τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος καί τῶν παραρτημάτων αὐτοῦ ἀνά τήν Ἐπικράτειαν διότι ἔχει παρεκκλίνει τοῦ σκοποῦ ἱδρύσεώς του καί προωθεῖ μίαν θρησκευτικήν πίστιν κρυφίως καί δι’ αὐτό ἐπιβάλλεται, ὅπως ἐκδοθῇ διάταγμα διά τοῦ ὁποίου νά ἀνακαλοῦνται ἢ καὶ καταργοῦνται τά διατάγματα συστάσεως τοῦ ἱδρύματος, ἤτοι τό ὡς ἄνω Π.Δ. τῆς 10/12/1927, Β.Δ. τῆς 19/7/1949 καὶ Β.Δ. τῆς 16/11/1956 ὡς καί τῆς ἐξ αὐτῆς ἀποσχισθείσης Ἐθνικῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος καθ’ ὅ μέρος αὕτη ἐμφαίνεται ὡς Ἵδρυμα ἀποκαλούμενο Μέγα Ἀγαθοεργό Σῶμα (Μ.Α.Σ.) τῆς Ε.Μ.Σ.τ.Ε.

Ἡ ὡς ἄνω προσφυγή, ἀφιεροῦται εἰς τήν Ἱεράν Μνήμην τῶν Γεραρῶν Ἀγωνιστῶν τῆς Ἀληθείας ἀοιδίμων Ἀποστόλου Μακράκη, Παναγιώτου Τρεμπέλα, Μιχαήλ Γαλανοῦ, Παναγιώτου Μπρατσιώτου, Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου καί Νικολάου Ψαρουδάκη. 

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 15ῃ Ἰανουαρίου 2010

Ο  Π Ρ Ο Σ Φ Ε Υ Γ Ω Ν

+ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς

ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Συνημμένως ὑποβάλλομεν:

1. Τυπικά μυήσεων κυκλοφορηθέντα ὑπό ἀοιδίμου Ν. Ψαρουδάκη, ἐκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΜΕΤΩΠΟ», Μαρούσι 1995,

2. Μασωνική Σατανολατρεία ΜΑΤΣ ἡ μάσκα τοῦ Ἑωσφόρου, ἔνθα Κωστῆ Μελισσαροπούλου 33ου «Ἑπτά τεκτονικαί ὁμιλίαι εἰς 18ον , Ἀθῆναι 1974.

3. Ὑπόμνημα είς τήν προσφυγήν.

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ

Μητροπολίτου Πειραιῶς
Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

Πρὸς τὸν
Ἐξοχώτατον Ὑπουργὸν Οἰκονομίας κ. Γεώργιον Παπακωνσταντίνου

ΚΑΤΑ

Τοῦ ἀπό 10/12/1927 Π.Δ. ὡς ἔχει τροποποιηθεῖ, τό ὁποῖον ἔχει ἐγκρίνει τόν Ὀργανισμό τοῦ ἐν Ἀθήναις Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος, πού ἑδρεύει ἐν Ἀθήναις, ἐπί τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν καί Σουρμελῆ καί τῆς Ἐθνικῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, πού ἑδρεύει ἐν Ἀθήναις, ἐπί τῆς ὁδοῦ Ἐρεσοῦ 38

ΑΙΤΗΜΑ

Ἡ διάλυσις τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος καί τῆς Ἐθνικῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος καί τῶν Στοῶν-Ναῶν αὐτῶν συμφώνως τῷ ἄρθρῳ 118 τοῦ Α.Κ.

Τό Τάγμα τῶν Τεκτόνων, ὅπως ἀναγράφεται στήν εἰσαγωγή τῶν «Μεγάλων Συνταγμάτων τοῦ 1786», «προσέλαβε τόν Παγκόσμιο αὐτοῦ χαρακτήρα διά τῆς ἐν ἔτει 1717, ἱδρύσεως τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἀγγλίας. Ἡ Μεγάλη αὐτή Στοά οὐ μόνον κατήργησε πάντα ἐπαγγελματικόν περιορισμόν, ἀλλά ἀνεκήρυξεν ὅτι ὁ δεσμός τῆς Τεκτονικῆς ἀλληλεγγύης ἔπρεπε νά τεθῇ ὑπεράνω πάσης πολιτικῆς ἤ θρησκευτικῆς διαιρέσεως»!

Ἀποφασιστική ποιμαντική ἐνέργεια τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἦταν ἡ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας της, τῆς 12ης Ὀκ-τωβρίου 1933, ἡ ὁποία ἀπεφάνθη ὅτι: «ἡ Μασονία ἀποδεδειγμένως τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, ὅλως διάφορος, κεχωρισμένη καί ξένη τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας. Ἐμφαίνεται ἄλλως τοῦτο καί ἐκ τοῦ ὅτι κέκτηται ἰδίους Ναούς μετά βωμών, τούς ὁποίους οἱ πρόκριτοι τῶν τεκτόνων χαρακτηρίζουσιν ὡς «ἐργαστήρια, ἅτινα δέν δύνανται νά ὑστερήσωσιν εἰς ἱστορίαν καί ἁγιότητα τῆς Ἐκκλησίας…»! Καί τελειώνει: «Οὐδαμῶς προσήκει ν’ ἀνήκει τις εἰς τόν Χριστόν καί νά ζητῆ ἐκτός αὐτοῦ ἀπολύτρωσιν καί ἠθικήν τελείωσιν. Διότι εἶναι ἀσυμβίβαστος ὁ ἀληθής καί γνήσιος Χριστιανισμός πρός τήν Μασονίαν. Ὅθεν καί οἱ τυχόν ἐμπλακέντες εἰς τήν μύησιν τῶν Μασονικῶν μυστηρίων, δέον τοῦ λοιποῦ ν’ ἀπόσχωσι πάσης ἐπικοινωνίας πρός τάς Μασονικάς στοάς καί ἐργασίας, βέβαιοι ὄντες ὅτι οὕτω ἀνανεοῦσιν ἀσφαλῶς τούς πρός τόν ἕνα Κύριον καί Σωτήρα ἡμῶν, ἐξ ἀγνοίας καί κακῆς τῶν πραγμάτων εκτιμή­σεως, ὑποχαλασθέντας δεσμούς…

Συνιστῶσα δέ ἡ Ἱεραρχία αὐτούς καί εἰς τήν συμπάθειαν -κατ’ οὐδένα δέ λόγον εἰς τήν ἐχθρότητα καί τό μῖσος- τῶν πιστῶν τέκνων τῆς Ἐκκλησίας, προσκαλεῖ αὐτά ἵνα μετ’ αὐτῆς ἐν χριστιανικῇ ἀγάπῃ καί ἀπό καρδίας εὔχονται, ὅπως ὁ Κύριος ἡμῶν Ἱησοῦς Χριστός, «ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰω. 14, 16), φωτίςῃ καί ἐπιστρέψῃ, τούς ἐξ ἀγνοίας ἀποπλανηθέντας, εἰς τήν ἀλήθειαν».

Αὐτή εἶναι ἡ Μασονία, σύμφωνα μέ τήν ὡς ἄνω Ποιμαντική Ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ἴδια ἡ Μασονία, λέει γιά τόν ἑαυτό της, τόσα πολλά γριφώδη καί ἀντιφατικά, πού τό μόνο τελικά πού μένει, εἶναι ἤ ὅτι δέν ξέρει ἡ ἴδια τί εἶναι, ἤ ὅτι ξέρει πολύ καλά τί εἶναι καί τό κρύβει, γιά νά μή διαλυθῇ, ὅπως οἱ ἴδιοι οἱ πρόκριτοί της λένε: «Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμός διετηρήθη ἀναλοίωτος διά μέσου τῶν αἰώνων ὡς μυστική Ἑταιρεία. Ὡς φανερά ἑταιρεία δέν θά εἶχε πολλῶν ἐτῶν ζωήν», ὅπως εἶπε ὁ πα­τριάρχης της Μασονίας Ἀλβέρτος Μακή (Μackey)!

Λένε οἱ μασόνοι: «Ὁ Τεκτονισμός δέν εἶναι θρησκεία, εἶναι ὅμως ἡ καρδιά ὅλων τῶν θρησκειῶν»! (Τιμ. Τ. Βρατσάνου «Τό Βιβλίο τοῦ Μ.·.», Μέρος πρῶτο, σελ. 8, Ἀθήνα 1953).

Ίί ὅμως πάει νά πεῖ αὐτό; Τί ἄλλο παρά τό ὅτι, ὄχι μονάχα δέν εἶναι θρησκεία, ἀλλά ὑπερθρησκεία, ἀφοῦ τοποθετεῖ τόν ἑαυτό της στήν κορυφή ὅλων τῶν θρησκειῶν!; Στό περιοδικό  «ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ-ΓΝΩΜΩΝ», ἐπίσημο ὄργανο τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33ου καί τῆς Μεγά­λης Ἀνατολῆς τῆς Ἑλλάδος, στό τεῦχος Σέπτ.-Ὀκτωβρίου 1935, σελ. 238, κάτω ἀπό τόν τίτλο: «ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟΥ ΤΕΚΤ.·.», διαβάζουμε τήν ἄποψη τοῦ θεωρητικοῦ τῆς Μασονίας Albert Pike, πού μεταξύ ἄλλων λέει: «Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμός ἐπιδιώκει τήν διάδοσιν μόνον τοῦ ἰδικοῦ του Πιστεύω, καθ’ ὅτι ἡ παγκόσμιος θρησκεία διδάσκεται ὑπό τῆς Φύσεως καί τῆς Λογικῆς. Αἱ Τεκτονικαί Στοαί δέν εἶναι Ναοί Ἰουδαϊκοί ἤ Μουσουλμανικοί ἤ Χριστιανικοί. Ὁ Τεκτονισμός ἐπαναλαμβάνει τάς ἠθικάς ἀρχάς ὅλων τῶν θρησκειῶν. Τιμᾷ τόν χαρακτήρα καί ἐξυμνεῖ τά διδάγματα παντός Μεγάλου καί Χρηστοῦ, πάσης ἐποχῆς καί πάντων τῶν αἰώνων. Ἀπανθίζει ἐξ ὅλων τῶν Πιστεύω τό καλόν καί ὄχι τό κακόν, τήν ἀλήθειαν καί ὄχι τήν πλάνην καί παραδέχεται ὅτι εἰς ὅλα εὕρηνται πολλά τά καλά καί ἀληθῆ…».

Στό ἴδιο ὡς ἄνω περιοδικό, τεῦχος Ἰανουαρίου 1934, σελ. 15, διαβάζουμε μεταξύ ἄλλων: «Ὁ Μέγας τοῦ Σύμπαντος Ἀρχιτέκτων εἶναι ὁ Μέγας ἡμῶν Διδάσκαλος, καί ὁ ἀλάθητος νόμος, τόν ὁποῖον μᾶς παρέδωσε, εἶναι ἐκεῖνος, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖον ἐργαζόμεθα. Θρησκευτικαί συζητήσεις ἐν τῇ Στοᾷ ἀπαγορεύονται αὐστηρῶς, διότι οἱ Τέκτονες ἀκολουθοῦμεν μόνον τήν γενικῶς παραδεδεγμένην θρησκείαν, τήν θρησκείαν τῆς Φύσεως»!

Δικαίωμα βέβαια τῆς μασονίας εἶναι νά πιστεύῃ ὅ,τι θέλει κι ὅπως θέλει. Κανείς δέν ἐπιτρέπεται νά ἐπεμβαίνει στά θέματα συνειδήσεως τοῦ ἄλλου, ὅπως εἶναι τό θέμα τῆς θρησκευτικῆς πίστεως. Ἀλλά καί κανείς δέν ἔχει τό δικαίωμα νά ἐξαπατᾷ τούς ἄλλους, ὅπως ἡ Μασονία, ἡ ὁποία ἀπό τό ἕνα μέρος λέει ὅτι ἀκολουθεῖ τήν θρησκείαν τῆς Φύσεως καί τῆς Λογικῆς, ὅτι ἔχει τό δικό της «πιστεύω», ὅτι θεός της εἶναι ὁ Μ.Α.Τ.Σ., ὅτι ὁ Θεός αὐτός δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Ἑωσφόρο, ὑβρίζει καί ἀπορρίπτει τόν τρισυπόστατον Θεόν τῶν Χριστιανῶν, διδάσκει ὅτι καμιά θρησκεία δέν ἔχει ὅλη τήν ἀλήθεια, ὅτι σ’ ὅλα τά «πιστεύω» ὑπάρχουν πολλά τά καλά καί ἀληθῆ καί ἀπό τό ἄλλο δηλώνει ὅτι τά μέλη της εἶναι πιστά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι εἶναι καλοί χριστιανοί καί θεός τους εἶναι ὁ τρισυπόστατος Θεός τῶν χριστιανῶν! Ὅλα αὐτά εἶναι ἀκατανόητα! Γι’ αὐτό εἶναι ἀπαράδεκτο τό Τεκτονικό Ἵδρυμα πού ἐξαπάτησε τό Ἑλληνικό Κράτος. Ἱδρύθηκε γιά ἄσκηση φιλανθρωπίας καί ἀποδεικνύεται θρησκεία κι’ ἔχει γεμίσει τήν Ἑλλάδα, τήν Χώρα τῆς Χριστιανικῆς Ὀρθοδοξίας, μέ ὀργανώσεις καί Ναούς τοῦ Σατανᾶ! Ἡ ἀπάτη αὐτή δέν μπορεῖ ἄλλο νά συνεχίζεται!

Σαφῶς μυστηριακή, συνωμοτική σατανιστική, σιωνιστική, ὀργάνωση, ἱδρύθηκε ὄργανο τῆς Βρετανικῆς Αὐτοκρατορίας, πού μέ αἷμα, ἀτιμίες καί δάκρυ, οἱ Ἄγγλοι, τήν ἅπλωσαν σ’ ὅλη τήν Γῆ, καί γιά νά μποροῦν νά ἐξουσιάζουν τούς λαούς τῶν πέντε ἠπείρων, χρειάζονταν πληροφορίες καί ὄργανα, πού πρόθυμα θά πρόσφεραν τίς ὑπηρεσίες τους στίς πολλές ἀνάγκες τῆς ἀδίστακτης Αὐτοκρατορίας, πού κολυμποῦσε στήν ὠμή καταπάτηση τῶν δικαιωμάτων τῶν λαῶν καί στό κλεμμένο ψωμί τους! (Ἴδε Μιχ. Γαλανοῦ: «Τό μυστικόν τῆς Μασονίας καί τό ἔργον αὐτῆς ἔναντι τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ». (Ἀθήναι 1909).

Γι’ αὐτό ὑποβάλλουμε τήν προσφυγή αὐτή καί ζητοῦμε τήν διάλυση τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος γιατί ἡ ἵδρυση του εἶναι καρπός ψεύδους καί ἐξαπάτησης τῆς Πολιτείας, τῆς Δικαιοσύνης καί τῆς Κοινωνίας, ὅπως ἀποδεικνύεται μέ ἀδιαφιλονίκητα στοιχεῖα! Ἡ προσφυγή μας δέν ἀποβλέπει στήν προστασία μονάχα τῆς Χώρας μας καί τοῦ λαοῦ της, ἀλλά καί στά ἴδια τά μέλη τῆς Μασονίας, πού εἶναι πιασμένα στήν ἀπόχη τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τῆς μασονικής σούμας!

 Ψέματα καί ἀπάτες στήν ἵδρυση τοῦ Τεκτονικοῦ ἱδρύματος

α) Μέ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 1311/27.8.1927 αἴτηση τους, οἱ ἱδρυτές τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος: Μιλτ. Πουρῆς, Σπ. Βελλῆς, Σπ. Νάγος, Ἀθ. Ἰωάννου, Χρ. Λαδᾶς, Ἀντ. Ἀνδρια­νόπουλος, Ν. Νῶε, Π. Χατζηπάνος, Δημ. Παπούλιας καί Γεώργ. Δ. Ράλλης, πρός τόν Ὑπουργόν τῆς Προνοίας καί Ἀντιλήψεως «ἀδ.·.» Μιχ. Κύρκον, μασόνον, «ἀδ.·.» ὅπως τόν ἀποκαλεῖ ὁ ἐκ τῶν ἱδρυτῶν ἀρχιμασόνος Π. Χατζηπάνος 33ου, ζήτησαν τήν ἔγκριση τοῦ Ὀργανισμοῦ τοῦ ἐν Ἀθήναις «Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος». Ὁ «ἀδ.·. Μ. Κύρκος» ἐνέκρινε τήν αἴτηση, ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Παῦλος Κουντουριώτης ὑπέγραψε τό Διάταγμα καί στίς 10/12/ 1927 εἶχε δημοσιευθεῖ στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως! Χαρᾶς Εὐαγγέλια γιά τούς «ἐνδεεῖς καί τά ἀγράμματα ἄπορα παιδιά»: Ὁ σκοπός τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος ἦταν «ἡ ἀνέγερσις καί διατήρησις Τεκτονικοῦ Μεγάρου ἐν Ἀθήναις πρός εὐόδωσιν ἔργων εὐποιΐας, ἰδία δέ περιθάλψεως ἐνδεῶν καί μορφώσεως ἀπόρων παί­δων»! Ὁ σκοπός αὐτός ἀποτελεῖ τήν πρώτη κραυγαλέα ἀπάτη: Τό Τεκτονικό Μέγαρο, ἀνύπαρκτο κατά τήν ἔγκρισιν τοῦ Ἱδρύματος, δέν ἐκτίσθη ποτέ ώς κτίριο περι­θάλψεως ἐνδεῶν, ὡς κέντρο φιλανθρωπίας! Κτίστηκε ἐξ’ ἀρχῆς κτίριο θρησκευτικό μέ σκοπό του νά ὑπηρετῇ τήν λειτουργία τῆς μασονικῆς θρησκείας καί ὄχι νά περιθάλπει ἐνδεεῖς! Νά εἶναι δηλ. Ναός ὄχι φιλανθρωπική στέγη, ὅπως ὁρίζει τό ἱδρυτικό Διάταγμα!

Αὐτό ἀποκαλύπτει, ὁ ἐκ τῶν ἱδρυτῶν τοῦ Τέκτ. Ἱδρύματος, Π. Χατζηπάνος, μασόνος 33ου βαθμοῦ, στό βι­βλίο του «Ἑλληνικός Ἐλευθεροτεκτονισμός 1740-1950» σελ. 173-174, ὅπου διαβάζουμε: «Ἐπιτροπή μηχανικῶν καί ἀρχιτεκτόνων, προεδρευομένη ἀπό τόν ἀδ.·. Γ. Γεωργαλᾶν, ἐνετάλη νά παρασκευάσῃ τό καταλληλότερον σχέδιον Ναοῦ Μεγάλου ἐπί τοῦ ἐλεύθερου χώρου, ὡς καί σχεδιάγραμμα τῆς ἐσωτερικῆς διαρρυθμίσεως καί διακοσμήσεως καί ἅμα τῇ παραλαβῇ τοῦ ἀκινήτου νά ἀρχίσουν αἱ δέουσαι τεχνικαί ύπηρεσίαι… τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος ἀναλαβόντος πλέον τήν ὅλην διαχείρισιν καί ἐκπροσώπησιν τοῦ Συμβολικοῦ Τεκτονισμοῦ»!

Δέν εἶναι λοιπόν φιλανθρωπικό, τό τονίζουμε, τό Τέκτ. Μέγαρο, γιά τό ὁποῖο ἔδωσε τήν ἔγκρισή του τό Ἑλληνικό Κράτος, ἀλλά Ναός παγανιστικός γιά νά στεγάζεται ἡ Σατανολατρεία στήν Ἑλλάδα, τήν κοιτίδα τῆς Χριστιανικῆς   Ὀρθοδοξίας! Ἀπάτη πού δέν τιμᾷ τό Ἑλληνικό Κράτος πού τήν ὑφίσταται καί τούς «χρηστοήθεις» τῆς Μασονίας πού τήν διέπραξαν!

β) Εἶναι ψέμα καί συνειδητή διαστρέβλωση τῆς ἀλήθειας, τό ὅτι δῆθεν, «Ὁ Ἑλληνικός Συμβολικός Ἐλευθεροτεκτονισμός περιλαμβάνων τήν Μεγάλην Ἀνατολήν καί πάσας τάς ὑπό τήν αἰγίδα αὐτῆς συμβολικάς Στοᾶς, συνεκροτεῖτο εἰς νομικόν πρόσωπον ὑπό τόν τίτλον «Τεκτονικόν Ἵδρυμα», ὡς ὁρίζει τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, 1936. Εἶναι ἀπάτη καί ψεῦδος εἰς βάρος τῆς Πολιτείας, ὅτι δηλ. ἡ ἔγκριση τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος, σημαίνει ἀναγνώριση καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Συμβολικοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ, δηλ. ἐκτός τῆς περιουσίας ἀναγνωρίζεται δῆθεν καί ἡ Μασονική θρησκεία.

Τό θέμα εἶναι πολύ ἁπλό:  Ἄλλο εἶναι τό «Ἵδρυμα» καί ἄλλο εἶναι τό «Σωματεῖο». Τό Ἵδρυμα (Α.Κ. 108) εἶναι «περιουσία πρός ἐξυπηρέτησιν ὡρισμένου σκοποῦ». Τό Σωματεῖο (Α.Κ. 78) εἶναι «Ἕνωσις προσώπων ἐπιδιώκουσα σκοπόν μή κερδοσκοπικόν». Τό ἵδρυμα δέν ἔχει μέλη, ἔχει Δ. Συμβούλιο διοριζόμενο. Τό Σωματεῖο ἔχει μέλη καί Δ.Σ. ἐκλεγόμενο ἀπό τά μέλη του. Τό Δ.Σ. τοῦ Ἱδρύματος διορίζεται μέ τό ἱδρυτικό του Π. Διάταγμα. Τό Ἵδρυμα οὔτε μέλη ἐγγράφει, οὔτε Γενικές Συνελεύσεις ἔχει, ὅπως τό Σωματεῖο.

Τό Τεκτονικό Ἵδρυμα λοιπόν νομιμοποιεῖ μονάχα τήν περιουσία τῆς Μασονίας καί ὄχι τά μασονικά Σωματεῖα (Μεγάλη Στοά-Μεγάλη Ἀνατολή, Μασονικές Στοές, Τό Ὕπατο Συμβούλιο τοῦ 33ου), πού ὡς σωματεῖα μονάχα μέ τήν σχετική διαδικασία ἐνώπιον τοῦ Πρωτοδικείου μπο­ροῦν νά ἀποκτήσουν νομική ὑπόσταση. Ὁ Ἑλληνικός Συμβολικός Έλευθεροτεκτονισμός, δηλ. ἡ Μασονική Θρησκευτική Τελετουργία τῶν 7 Τελετῶν καί τῶν 33 Μυ­ήσεων, δέν ὑπάγονται στίς ἁρμοδιότητες τοῦ Ἱδρύματος, γι’ αὐτό καί δέν γίνεται στόν Ὀργανισμό του, καμιά μνεία γι’ αυτά.

Ἡ Μασονία δέν εἶναι φιλανθρωπική, ἀλλά θρησκευτική συνωμοτική οργάνωση πού σκοπό της ἔχει νά γεμίσῃ τήν Χώρα μέ Μέγαρα-Στοές, Ναούς τῆς θρησκείας τοῦ Σατανᾶ, πού ἤδη τό ἔχει ἐπιτύχει καί ὁ Σατανισμός, μέ τήν βοήθεια καί τῶν ναρκωτικῶν, ἔχει ἁπλώσει παντοῦ τό θανατηφόρο νέφος τῆς Μαγείας, τῆς Ἀστρολογίας, τοῦ Πνευματισμοῦ, τοῦ Ἀποκρυφισμοῦ, τοῦ Πανθεϊσμοῦ, τοῦ τζόγου, τῆς Πορνείας, τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τῆς ψυχοπάθειας καί τῆς ἐγκληματικότητας, πού γελοιοποιοῦν πιστούς καί ἀπίστους, ὑλιστές καί «χριστιανούς», μικρούς καί μεγάλους!…

3. Τό ψέμα καί ἡ ἀπατη στήν ἵδρυση τῶν μασονικῶν στοῶν

Ἡ ἀπάτη καί τό μασονικό ψέμα σέ βάρος τῆς Πολιτείας καί τῆς κοινωνίας, μέ τό πρόσχημα τῆς φιλανθρωπίας, συνεχίζεται στήν νομιμοποίηση τῶν Μασονικῶν Στοῶν-Ναῶν, ὡς δῆθεν «φιλανθρωπικῶν καί ἐκπαιδευτικῶν σωματείων»!

Ἀπάτη διπλή: Καί γιατί πρόκειται γιά θρησκευτικά καί ὄχι ὡς εἴπαμε, φιλανθρωπικά κέντρα, ἀλλά καί περισσότε­ρο, γιατί οἱ αἰτοῦντες μασόνοι σκόπιμα ἀποκρύπτουν ἀπό τούς ἀνίδεους δικαστές, τά στοιχεῖα πού ὑπάρχουν (Τυπικά Μυήσεων καί Τελετῶν, Συντάγματα, Κανονισμούς, Land-Marks κ.ἄ.), ἀπό τά ὁποῖα ἀποδεικνύεται ἡ πραγματική ταυτότητα καί ἀποστολή τους, ὅτι δηλαδή γιά φιλανθρω­πία ἐγκρίνονται ἀπό τήν δικαιοσύνη καί Ναούς λατρείας τοῦ Ἑωσφόρου ἀποτελοῦν!

Ἐάν ἡ Ἑλληνική Δικαιοσύνη γνώριζε τήν ἀπατη αὐτή, καμιά μασονική Στοά δέν θά μποροῦσε νά πάρῃ νομιμοποίηση. Ἀπόδειξη, ἡ ὑπ’ ἀριθμ. 739/8.2.1935 Ἀπόφαση τοῦ Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν πού ἐνέκρινε τήν ἵδρυση τῆς Στοᾶς Μέλλης, χωρίς ἔλεγχο τοῦ σκοποῦ καί τῶν μέσων, δηλ. ἐντελῶς Τυπικά, ἔτσι ὥστε τό κείμενο τῆς ‘Απόφασης νά εἶναι μόλις μία σελίδα καί κάτι, ἐνῶ ἡ ὑπ’ ἀριθμ. 2060/1969 Ἀπόφαση τοῦ Πολυμελοῦς Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν πού ἐξεδόθη μετ’ ἔλεγχον τῶν σχετικῶν στοιχείων, ὑπῆρξε ἀπορριπτική τῆς Στοᾶς «Δήλιος ‘Απόλλων». Ἄξια μνείας, στό σημείο αὐτό, εἶναι καί τό, ὡς κατωτέρω ἀπόσπασμα τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 5415 Ἀποφάσεως τοῦ Δικαστηρίου, πού ἀφορᾶ τό Σωματεῖο «Τεκτονική Ἕνωσις»: «Τό Δικαστήριον τῶν ἐν Ἀθήναις Πρωτοδικῶν, συγκείμενον κ.λπ. Συνεδρίασαν δημοσία ἐν τῷ ἀκροατηρίῳ του τήν 7ην Νοεμβρίου 1925. Ἀκοῦσαν τοῦ Εἰσαγγελέως. Ἰδόν τά ὑποβληθέντα ἔγγραφα. Σκεφθέν κατά τόν Νόμον. Ἐπειδή ἐτηρήθησαν αἱ κατά τήν προδικασίαν ἀπαιτούμεναι διατυπώσεις, συντρέχουσι δέ, κατά τήν κρίσιν τοῦ Δικαστηρίου, ἅπασαι αἱ ύπό τοῦ Νόμου προβλεπόμεναι προϋποθέσεις πρός ἀναγνώρισιν τοῦ περί οὗ πρόκειται Σωματείου, ὡς τοῦτο ἐξάγεται ἐκ τῶν ἐγγράφων ἅτινα ὑπεβλήθησαν ὑπό τοῦ Σωματείου. Διά ταῦτα Διατάσσει τήν ἐπιμέλεια τοῦ Γραμματέως τοῦ Δικαστηρίου τούτου τοιχοκόλλησιν τοῦ Κα­ταστατικοῦ τοῦ Σωματείου ὑπό τήν ἐπωνυμίαν «Τεκτονική Ἕνωσις» ἐπί δεκαήμερον ἐν τῷ ἀκροατηρίῳ τοῦ Δικαστηρίου τούτου καί τήν μετά ταῦτα καταχώρησιν τοῦ ἀνωτέρω Σωματείου εἰς τό βιβλίον τῶν «Ἀνεγνωρισμένων Σωματείων» καί ἐν ἰδίᾳ αὐτοῦ σελίδι. Μετά τήν ἐκτέλεσιν τῶν ἀνωτέρω. Ἀναγνωρίζει τό εἰρημένον Σωματεῖον ὡς φιλανθρωπικόν, πνευματικόν καί κοινωνικόν.

Ἐκρίθη καί ἀπεφασίσθη

Ἐν Ἀθήναις τῇ 19ῃ Νοεμβρίου 1925

Ἐδημοσιεύθη δέ αὐτόθι τήν 21ην Νοεμβρίου 1925

Ὁ Προεδρεύων Τ.Σ. Ὁ Δικ. Γραμματεύς

Φιλανθρωπικόν λοιπόν καί πνευματικόν, τό Σωματεῖον «Τεκτονική Ἕνωσις». Τί Σωματεῖον ὅμως καί τί φιλανθρωπία κάνει ἡ «Τεκτονική Ἕνωση»; Κατ’ ἀρχήν τό Σωματεῖο αὐτό δέν εἶναι «πρόσωπο», εἶναι προσωπεῖο. Τό προσωπεῖο, τοῦ ἰσχυρότερου ὀργάνου τῆς Μασονίας, τοῦ «Ὕπατου Συμβουλίου τοῦ 33ου βαθμοῦ», πού εἶναι τό πρόσωπο! Ἔτσι, τό πρόσωπο ἐνεργεῖ, ἀλλά τό προσωπεῖο, στό ὁποῖο κρύβεται, χρεώνεται! Οἱ ὑψηλά ἱστάμενοι τῆς Μασονίας, ὅλοι τοῦ 33ου βαθμοῦ, προστατεύονται, ἀπό τίς «χαμηλοῦ ἐπιπέδου» κρίσεις καί γνῶμες τῆς «βέβηλης» κοινωνίας!

Εἶναι λοιπόν ἐπιτρεπτό, ἡ Δικαιοσύνη καί ἡ Πολιτεία, νά ἀνέχονται τήν συνέχιση αὐτῆς τῆς ἀπάτης; Νά νομιμοποιοῦνται σωματεῖα ὡς δῆθεν φιλανθρωπικά καί μορφωτικά καί στήν πραγματικότητα νά εἶναι κέντρα ἐξαπάτησης τῆς κοινωνίας καί Ναοί λατρείας τοῦ Σατανᾶ; Γιατί ἡ Μασονία δέν νομιμοποίησε τό  «Ὕπατο Συμβούλιο τοῦ 33ου» μέ τό ὄνομα του, ἀλλά χρησιμοποίησε τό ψευδώνυμο «Τεκτονική Ἕνωση»; Γιατί μέ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 4.058/1924 Ἀπόφαση τοῦ Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν ἱδρύθηκε Σωματεῖο μέ τήν ἐπωνυμία «Μπενέ-Μπερίτ», ὡς Σωματεῖον «Κοινωνικόν» καί ὕστερα παρουσιάζεται ὡς Στοά ἐν Ἀθήναις «Μπενέ-Μπερίτ» ἀριθμ. 993, καί ὡς Σωματεῖον φιλανθρωπικόν ὑπό τήν ἐπωνυμίαν Μπενέ Μπερίτ ὑπό τό ὄνομα «ΦΙΛΩΝ»;!

4. Ἀπόπειρα ὁλικῆς ὑποδούλωσης τῆς χώρας μας.

Μέ τό Β.Δ. τῆς 19/7/1949 ὁ Κ. Καραμανλῆς, τροποποίησε τό Καταστατικό τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος καί τό νέο Τεκτονικό Ἵδρυμα ἀποκτοῦσε τό δικαίωμα «ἀνέγερσης καί διατήρησης Τεκτονικῶν καί Φιλανθρωπικῶν Μεγάρων στήν Ἀθήνα καί σ’ ὅλη τήν Χώρα, μέ εἰσφορές Ναῶν καί Μονῶν»! Ἡ ἀντίδραση τοῦ λαοῦ, τῆς Διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Χριστιανικῶν Σωματείων, ἦταν ἄμεση καί ἡ Κυβέρνηση ἀναγκάζεται μέ τό ἀπό 23/12/1949 Β.Δ. νά ἀνακαλέσει τό ὡς ἄνω Διάταγμα. Φοβερή ὄντως ἡ πρόκληση: Μέ λεφτά τῆς Ἐκκλησίας νά κτίζονται μασονικοί Ναοί! Ἀλλά ἀργότερα μέ τό ἀπό 23/12/1955 Διάταγμα, ἐπαναφέρει, τό πρῶτο, ἀπό 19/7/1949 Διάταγμα, διαγραφομένων τών λέ­ξεων «Ναών καί Μονών»! Ἔτσι ἡ Μασονία, ἡ θρησκεία τοῦ Ἀντίχριστου, ἔχει δικαιώματα στή Χώρα μας, νά κτίζῃ ελεύθερα Στοές-Ναούς, χωρίς ἄδεια, πού δέν τά ἔχουν οἱ ἄλλες θρησκεῖες! Ἀλλά καί μέ ἄλλης προέλευσης λεφτά, νά κτίζει τούς σατανιστικούς της Ναούς, τό θέμα δέν ἀλλάζει, γιατί προσβολή καί πολεμική κατά τῆς κρατούσης θρησκείας, εἶναι κάθε σατανικός ναός καί λόγος, ἄσχετο μέ τήν πηγή τῶν δαπανωμένων χρημάτων!

β) Ἡ Μασονική Ἐγκυκλοπαίδεια Ν. Χ. Λάσκαρη πού κυκλοφορεῖ μέ τήν ἄδεια τῆς Μ.·. Στ.·. τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Ὑ.·. Συμβ. τοῦ 33ου βαθμοῦ, στό λήμμα: «Θρησκεία καί Τεκτονισμός» γράφει μεταξύ ἄλλων: «Ἡ Τεκτονική θρησκεία δέν κάνει διακρίσεις. Δέχεται εἰς τούς φιλόξενους κόλπους της, ἄνδρας παντός δόγματος, οὐδέν δέ ἀπολύτως θρησκευτικόν δόγμα εὐνοεῖ ἤ ἀποδοκιμάζει. Ὁ Τεκτονισμός δέν εἶναι Ἰουδαϊσμός ὡς ἠθέλησαν νά τόν παρουσιάσουν τινές, καίτοι δέν περικλείει ἐν ἑαυτῷ τίποτε τό δυνάμενον νά θίξῃ τόν Ἰουδαϊσμόν. Δέν εἶναι οὔτε Χριστιανισμός, καίτοι δέν διδάσκει τίποτα τό δυνάμενον νά θίξη ἕνα Χριστιανόν. Ἡ θρησκεία τοῦ Τεκτονισμοῦ εἶναι ἡ γενική θρησκεία τῆς φύσεως καί τῆς πρωταρχικῆς ἀποκαλύψεως –τῆς κληροδοτηθείσης ἡμῖν ὑπό ἀρχαίου τινός καί πατριαρχικοῦ ἱερατείου- ἐν τῇ ὁποίᾳ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δύνανται νά συμφωνήσουν. Διδάσκει τήν ἄσκησιν τῆς ἀρετῆς, ἀλλά δέν προσφέρει τρόπον ἀπολυτρώσεως ἐκ τῆς ἁμαρτίας. Ὑποδεικνύει εἰς τούς ὁπαδούς της τήν ἀτραπόν τῆς δικαιοσύνης, ἀλλά δέν ἰσχυρίζεται ὅτι ἀποτελεῖ «τήν ἀλήθειαν καί, τήν ζωήν». Ἀποτελεῖ ὅμως ἀναμφισβητήτως τήν πύλην διά τῆς ὁποίας εἰσάγονται οἱ πιστοί εἰς τόν Ναόν τῆς Θείας Ἀληθείας»!

Τό κείμενο αὐτό εἶναι ἡ φωτογραφία -ἡ ἔγχρωμη φωτογραφία- τοῦ θεοῦ τῆς Μασονίας Μ.·.Α.·.Τ.·.Σ.·. (Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος) σέ ὅλα του τά ὀνόματα: Ἑωσφόρος Διάβολος, Σατανᾶς, Βεελζεβούλ, Βελίαλ, Δαί­μονας κ.ἄ., ὅπως  ἀναφέρεται στήν Παλαιά Διαθήκη.

Ὥς προεκήρυξεν ἀπό τῆς γενέσεως της ἡ Μασονία πιστεύει στήν ὕπαρξιν μιᾶς δημιουργικῆς ἀρχῆς (Ρrincipe Createur) ὑπό τό ὄνομα: «Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος». Τό ἴδιο ὁρίζεται καί στό ἄρθρο 1 τοῦ Συντάγματος τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος τῆς 20/12/1949: «Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμός πιστεύει εἰς τήν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ, ὑπό τήν προσωνυμίαν «Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος».

Ποιός εἶναι λοιπόν αὐτός ὁ θεός καί ὑπάρχει ἴχνος σοβαρότητος καί ἐντιμότητος στόν ἰσχυρισμό τῆς Μασονίας ὅτι «δέν διδάσκει τίποτα τό δυνάμενον νά θίξει ἕνα χριστιανόν», ὅταν ἡ μασονική θρησκεία στό σύνολό της, ἀποτελεῖ διαστρέβλωση καί ἄρνηση ὅλης τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας;

Ποιός εἶναι ὁ Θεός τῆς μασονικῆς θρησκείας, μας τό ἀποκαλύπτουν οἱ μασόνοι συγγραφεῖς, Κωστῆς Μελισσαρόπουλος τοῦ 33ου βαθμοῦ, στό βιβλίο του «Ἑπτά Τεκτονικαί Ὁμιλίαι εἰς 18ον», στό κεφάλαιο: «Ἡ ἔννοια τοῦ Μ.·.Α.·. τοῦ Συμπ.·.» καί ὁ Δημ. Στεφ. Ἀναγνωστόπουλος στό βιβλίο του «Κυανοῦς Τεκτονισμός», στό κεφ. «Ἡ ἀπόκρυφος Χιραμική παράδοσις», ἀπολύτως σύμφωνοι καί οἱ δύο γιά τήν σχετική μασονική παράδοση!

Ὁ Κ. Μελισσαρόπουλος γράφει προεισαγωγικά: «Ὁ Συμβολικός Τεκτονισμός τηρεῖ σκόπιμον ἀοριστίαν σχετικῶς μέ τήν ἔννοιαν καί τήν φύσιν τοῦ Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος. Εὐθύς ἐξ ἀρχῆς ἀπό τοῦ Α’ βαθμοῦ διακηρύσσει ὅτι ἀφήνει εἰς ἕκαστον τήν έλευθερίαν τῶν δοξασιῶν του καί οὐδέν θέτει ὅριον ἐν τῇ ἀναζητήσει τῆς Ἀληθείας. Ἀναγνωρίζει ὅμως καί διακηρύττει τήν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖον δέν καθορίζει, ἀλλ’ ὀνομάζει «Μέγαν Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος», συνοψίζων τά πρός Αὐτόν καθήκοντα εἰς τό «Σέβας». Ἐάν ἐπιστήσωμεν τήν προσοχήν μας εἰς τήν ἔννοιαν τῆς λέξεως «Ἀρχιτέκτων», ἴσως παρατηρήσωμεν ὅτι οἱ ἀρχιτέκτονες δέν δημιουργοῦν ἐκ τοῦ μή ὄντος, ἀλλά χρησιμοποιοῦν ὑπάρχοντα ὑλικά, διευθετοῦντες αὐτά συμφώνως πρός σχέδιον τό ὁποῖον ἔχουν καταρτίσει».

Ἄν ὅμως, ρωτᾶμε ἐμεῖς ἀπό χριστιανικῆς πλευρᾶς, ὁ Θεός δημιούργησε τόν κόσμο μέ ἕτοιμα ὑλικά, τότε ποιός δημιούργησε τά ἕτοιμα αὐτά ὑλικά; Δέν ὁδηγούμεθα ἔτσι, στήν πολυθεΐα;

«Ὁ Συμβολικός Τεκτονισμός, συνεχίζει ὁ συγγραφεύς, τηρεῖ σκόπιμον ἀοριστίαν σχετικῶς μέ τήν ἔννοιαν καί τήν φύσιν τοῦ Μεγάλου ‘Αρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος… Ἐν τούτοις πλήν τῶν ἐπισήμων Τυπικῶν, ὑπάρχει καί «ἡ πλήρης παράδοσις τοῦ Γ΄ Βαθμοῦ», ἡ ὁποία ἀναφέρει πολλά καί περίεργα. Εἶμαι ὑποχρεωμένος γράφει ὁ Κ. Μελισσαρόπουλος, «νά τά ὑπενθυμίσω σ’ ἐκείνους οἱ ὁποίοι τά γνωρίζουν καί νά τά ἐκθέσω σ’ ἐκείνους οἱ ὁποίοι τυχόν τά ἀγνοοῦν. Καί θά προσπαθήσω νά δώσω τήν ἑρμηνείαν των.

Ἀναφέρει, λοιπόν, ἡ πλήρης παράδοσις τοῦ Γ’ βαθμοῦ ὅτι ὁ ἄγγελος τοῦ φωτός Ἐβλίς, τό Πνεῦμα τοῦ Πυρός, ἠράσθη τῆς Εὔας, ἥτις ἐνέδωσεν εἰς τόν ἔρωτά του καί οὕτω ἐγεννήθη ὁ Κάϊν, ἀπείρως ὑπέρτερος τοῦ Ἄβελ. Ὅτι ὁ Θεός Ἀδωνάϊ, φθονῶν τόν Κάϊν διά τό πνεῦμα ὅπερ μετέδωσεν εἰς αὐτόν ὁ ἄγγελος τοῦ φωτός Ἐβλίς, ἐξώρισε τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔαν ἐκ τῆς Ἐδέμ. Ὅτι ὁ ζηλότυπος οὗτος θεός εἶχε ζυμώσει ἰλύν διά νά πλάση τόν Ἀδάμ καί τοῦ εἶχε δώσει ψυχήν δουλικήν. Ἐφοβεῖτο δέ τήν ἐλευθέραν καί ἀνεξάρτητον ψυχήν τοῦ Κάϊν. Ὅτι ὁ Κάϊν, ἐξωργισθείς ἐκ τῆς ἀδικίας τοῦ Ἀδωνάϊ, θανάτωσε τόν Ἄβελ, ὁ δέ Ἀδωνάϊ, ὁ θεός ὅστις ἔμελλε νά πνίξῃ τόσας χιλιάδας ἀνθρώπων εἰς τά ὕδατα τοῦ κατακλυσμοῦ, ἐχαρακτήρισε τόν φόνον τοῦ Ἄβελ ὡς ἔγκλημα ἀσυγχώρητον. Ὅτι ὁ ἀμνησίκακος ἀπόγονος τοῦ Κάϊν Χιράμ, υἱός τῶν Πνευμάτων τοῦ Πυρός, καταβάλλει ὅλην του τήν μεγαλοφυΐαν καί ἐνεργητικότητα πρός οἰκοδόμησιν τοῦ Ναοῦ, τόν ὁποῖον ἡ ὑπερηφάνεια τοῦ Σολομῶντος ἀνεγείρει εἰς τόν ἀμείλικτον θεόν Ἀδωνάϊ, τοῦ ὁποίου τό μίσος καταδιώκει ἀπό αἰώνων τό γένος τοῦ Κάϊν. Ὅτι μετά τήν καταστροφήν τῆς χαλκίνης θαλάσσης, ὁ Χιράμ ἄγεται ὑπό τοῦ προγόνου του Τουβαλκάϊν, ἐν μέσῳ τοῦ πυρός, εἰς τό κέντρον τῆς γῆς, ἐν τῇ ψυχῇ τοῦ κόσμου, εἰς τό Βασίλειον τοῦ Ἐβλίς καί τοῦ Κάϊν, ἐκεῖ ὅπου παύει ή τυραννία τοῦ φθονεροῦ Ἀδωνάϊ καί γεύονται τῶν καρπῶν τοῦ δένδρου τῆς Ἐπιστήμης. Ὁ Χιράμ εἰσάγεται εἰς τό ἄδυτον τοῦ πυρός καί ὁ Τουβαλκάϊν τοῦ ἐξηγεῖ τάς ἀδυναμίας καί τά ταπεινά πάθη τοῦ θεοῦ Ἀδωνάϊ, τοῦ μισοῦντος τό πλάσμα του καί καταδικάσαντος αὐτό νά ἀποθνήσκῃ, ὅπως ἐκδικηθῇ διά τά εὐεργετήματα, τά ὁποῖα τά πνεύματα τοῦ Πυρός τοῦ ἐπεδαψίλευσαν. Τέλος, ὁ Τουβαλκάϊν προφητεύει τήν ἐπικράτησιν τῶν ἀπογόνων τοῦ Χιράμ, οἵτινες θά καθιερώσουν καθ’ ὅλην τήν γῆν τήν λατρείαν τοῦ Πυρός, καταρρίπτοντες τήν τυραννίαν τοῦ Ἀδωνάϊ».

8. Ή άπατη των Landmarks=«Θεμελιώδεις διατάξεις, τῆς μασονίας»

Διαβάζοντας κανείς τά σχετικά μέ τήν ἔννοια τοϋ Μ.·.Α.·.Τ.·.Σ.·., ἡ πρώτη αντίδραση του εἶναι ὁ ἀποτροπιασμός. Εἶναι δύσκολο νά πιστέψῃ πώς μιά τόσο μεγάλη διεθνής ὀργάνωση, ὅπως ἡ Μασονία, μέ μέλη της μεγάλα ὀνόματα καί ἀξιώματα, σέ ὅλες τίς χῶρες καί σέ ὅλες τίς διεθνεῖς ὑποθέσεις, θά πάθαινε τόση ἀποβλάκωση, ὥστε τά μέλη της νά πιστεύουν σ’ ἕναν ἀνθρωποποίητο θεό καί νά ζητοῦν ἁγιασμό, εὐλογία καί φωτισμό, ἀπό τόν θεοποιημένο Διάβολο ἤ Ἑωσφόρο ἤ Σατανᾶ, γιατί αὐτός εἶναι ὁ ΜΑΤΣ, σύμφωνα μέ τήν μυστική διδασκαλία τοῦ 3ου βαθμοῦ πού εἴπαμε καί μέ τά Landmarks (Λάντμαρκς), τά Δόγματα τῆς Μασονίας, γιά τά ὁποῖα μιλᾶμε στή συνέχεια.

Τά Λάντμαρκς εἶναι οἱ 25 Θεμελιώδεις Διατάξεις, νόμοι ἤ ἀρχαί, τῆς θρησκείας τοῦ Σατανᾶ, Μασονίας, πού ὅπως διά μακρῶν ἀναπτύσσεται στό «Τεκτονικόν Δελτίον» (ἐπίσημο ὄργανο τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, τεῦχος ὑπ’ ἀριθ. 74-75 Ἰουλ-Αὐγ-Σέπτ.-Ὀκτωβ. 1967, σελ. 281-289), εἶναι τό δογματικό στήριγμα τῆς μασονικῆς θρησκείας καί γι’ αὐτό «οὐδεμία ἀνθρωπίνη δύναμις δύναται νά τά θίξῃ ἤ τροποποίησῃ… Ὅ,τι ὑπῆρξαν πρό αἰώνων, θά ἀπομείνωσι διά παντός καί θά ἐξακολουθοῦν νά ἰσχύωσιν, ἐφ’ ὅσον ἐξακολουθεῖ νά ὑφί-σταται καί ὁ Ἐλεύθερος Τεκτονισμός»!

Ἡ μοίρα λοιπόν τῆς Μασονίας εἶναι στενά δεμένη μέ τά 25  αὐτά δόγματα, ἀνάμεσα στά ὁποῖα καί τό ὑπ’ ἀριθμ. 3 πού ἀναφέρεται στήν μυστική παράδοση τοῦ Γ΄ Βαθμοῦ (Διδασκάλου) πού καθιερώνει ὡς θεό τῆς Μασονίας τόν Ἑωσφόρο ἤ Σατανᾶ ἤ Διάβολο! Μασονία χωρίς τά 25 αὐτά δόγματα δέν νοεῖται!

Τό ὑπ’ ἀριθμ. 3 Landmark εἶναι, γιά τόν λόγο αὐτό, τό κλειδί γιά τήν πλήρη ἀποκάλυψη τοῦ μυστικοῦ τῆς Μασονίας, ὁρίζοντας τά ἑξῆς: «Ἡ παράδοσις τοῦ 3ου. Δέν ὑπάρχει Τεκτονικός Τύπος ἐν τῷ ὁποίῳ νά μή διδάσκονται τά κυριότερα σημεῖα τῆς παραδόσεως ταύτης. Ἄλλωστε, οἱοσδήποτε τύπος, ὁ ὁποῖος θά παρέλειπεν ἤ θά ἐτροποποίει τήν παράδοσιν ταύτην, θά ἔπαυε νά λέγεται Ἐλευθεροτεκτονικός»! Ἡ λατρεία λοιπόν τοῦ Ἑωσφόρου, ὡς θεοῦ τῆς Μασονίας, πού ἀποκαλύπτεται στήν μυστική παράδοση τοῦ 3ου βαθμοϋ (τοῦ βαθμοῦ τοῦ Διδασκάλου) ἐπιβεβαιώνεται στό ὑπ’ ἀριθμ.  3 Landmark, τό ὁποῖο εἶναι ἀπαραβίαστο!

 Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή : http://www.imp.gr/Ins/egkiklioi.htm