Βασική τακτική διαφόρων ὁμάδων, κινήσεων, ὀργανώσεων κ. ἄ. ὅπου ὁ χαρακτήρας τους, οἱ διδασκαλίες καί οἱ πρακτικές εἶναι ἀπολύτως ἀσυμβίβαστες μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη μας, εἶναι ἡ προσπάθεια χειραγώγησης τῶν ἀνθρώπων μέσω τῆς παραπληροφόρησης. Τακτική ἡ ὁποία κατ᾽ ἐξοχήν χρησιμοποιεῖται ἀπό τόν Τεκτονισμό ἤ Μασωνία.
Μόνιμη ἐπωδός τῶν διαφόρων Τεκτόνων ἀποτελεῖ ὁ ἰσχυρισμός, ὅτι ἀποτελοῦν ἁπλῶς φιλοσοφική ὀργάνωση πού ἀποβλέπει στήν ἀναζήτηση τῆς ἀλήθειας, στήν κοινωνική καί ἀτομική πρόοδο χωρίς νά ἔχουν θρησκευτικό χαρακτήρα. Ἄποψη πού προσπαθοῦν νά τήν διαδώσουν μέ κάθε πρόσφορο μέσο καί σέ κάθε εὐκαιρία. Θεωροῦν μάλιστα ὅτι μπορεῖ κάποιος νά εἶναι ταυτοχρόνως καί Χριστιανός καί Τέκτονας. Ἰσχύει ὅμως κάτι τέτοιο; Εἶναι δυνατόν κάποιος νά εἶναι Χριστιανός Ὀρθόδοξος καί ταυτοχρόνως νά εἶναι καί Μασῶνος;
Γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας κάτι τέτοιο εἶναι ὄχι μόνον ἀδύνατο ἀλλά καί ἀδιανόητο. Ἐν προκειμένω εἶναι χρήσιμο νά θυμηθοῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει κατ᾽ ἐπανάληψη τοποθετηθεῖ γιά τόν Τεκτονισμό κατά τρόπο σαφῆ, ὑπεύθυνο καί συγκεκριμένο. Ὑπενθυμίζουμε χαρακτηριστικά:
Ι) Ἡ Διορθόδοξος Ἐπιτροπή πού συνεδρίασε στή Μονή Βατοπαιδίου ἀπό 8 ἕως 23/6/1930 στό Ἅγιον Ὄρος χαρακτηρίζει τόν Τεκτονισμό «ὡς σύστημα ἀντιχριστιανικόν καί πεπλανημένον».
ΙΙ) Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στίς 12/10/1933, σύν τοῖς ἄλλοις, ὑπογραμμίζει ὅτι ὁ Τεκτονισμός «ὑπομιμνήσκει τάς παλαιάς ἐθνικάς μυστηριακάς θρησκείας ἤ λατρείας, ἀπό τῶν ὁποίων κατάγεται καί τῶν ὁποίων συνέχειαν καί ἀναβίωσιν ἀποτελεῖ». * Περ. Ἐκκλησία, Έτος 11ο, Αριθ. 48, (4 Δεκεμβρίου 1933), σ. 1.
ΙΙΙ) Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν Νοέμβριο τοῦ
1972 ἐπαναλαμβάνει «ὅτι ἡ Μασωνία εἶναι ἀποδεδειγμένως θρησκεία μυστηριακή, προέκτασις τῶν παλαιῶν εἰδωλολατρικῶν θρησκειῶν, ὅλως ξένη καί ἀντίθετος πρός τήν ἐξ ἀποκαλύψεως σωτηριώδη ἀλήθειαν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας. Διαδηλοῖ κατηγορηματικῶς ὅτι ἡ ἰδιότης τοῦ Μασώνου ὑπό οἰανδήποτε μορφήν εἶναι ἀσυμβίβαστος πρός τήν ἰδιότητα τοῦ χριστιανοῦ μέλους τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ». * Περ. Ἐκκλησία,Έτος 50ο, Αριθ. 1-2 (1/15 Ιανουαρίου 1973), σ. 17.
IV) Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν Ὀκτώβριο τοῦ
1996 τήν θεωρεῖ «παγανιστική θρησκεία» ἀσυμβίβαστη μέ τόν Χριστιανισμό καί τή χαρακτηρίζει «ὡς ἀντίχριστον σύστημα». * Περ. Ἐκκλησία, Έτος 73ο, Αριθ. 15 (15 Οκτωβρίου 1996), σσ. 673-674.
Διάφοροι τεκτονικοί κύκλοι ἰσχυρίζονται ὅτι αὐτές οἱ ἀδαμαντίνου διαύγειας ὀρθόδοξες τοποθετήσεις εἶναι ἀνακρίβειες, ἀστήρικτες θεωρητικές διακηρύξεις καί εἶναι, πάντα κατά τούς ἰσχυρισμούς τους, καρπός μιᾶς ἰσχυρῆς προκατάληψης. Ἰσχύει ὅμως κάτι τέτοιο.
Ἀναμφιβόλως ὄχι. Ἀντιθέτως αὐτοί οἱ ἰσχυρισμοί ἀποτελοῦν μία ἀκόμα προσπάθεια μασωνικῆς παραπληροφόρησης. Καί τοῦτο γιατί ἀποδεικνύεται εὔκολα καί ὁ παγανιστικός, ὁ αποκρυφιστικός καί ὁ ἀντιχριστιανικός χαρακτήρας τοῦ Τεκτονισμοῦ ἀπό πλῆθος μασωνικῶν κειμένων – μαρτυριῶν.
α) Ἡ παρουσία ἀποκρυφιστικῶν στοιχείων στόν Τεκτονισμό
Ὡς ἀποδείξεις θά παραθέσουμε ἐνδεικτικά θέσεις ἀπό τήν Ἐγκυκλοπαίδεια τῆς Ἐλευθέρας Τεκτονικῆς, ἀφ᾽ ἑνός μέν γιατί ἀποτελεῖ ἔκδοση τῆς Μασωνικῆς Στοᾶς «Ὅμηρος», ἀφ᾽ ἑτέρου δέ γιατί ὁ συντάκτης τῶν διαφόρων λημμάτων παραθέτει καί ἀπόψεις καί ἄλλων Μασόνων Ἑλλήνων καί ξένων, ἔτσι ὥστε νά καθίσταται τό ἐν λόγω ἔργο πιό ἀντιπροσωπευτικό γιά τόν χῶρο του.
Διαβάζουμε στήν ἐν λόγω Μασωνική ἐγκυκλοπαίδεια σχετικά μέ τούς ἀνώτερους βαθμούς τοῦ Τεκτονισμοῦ ὅτι: «οἱ Ἀνώτεροι βαθμοί του οὐδέν ἄλλο εἶναι ἤ συμπύκνωσις τῶν διαφόρων μορφῶν τοῦ »ἐσωτερισμοῦ” προσφέρουσα εἰς τόν Τέκτονα εὐρύ πεδίον ἐρεύνης εἰς τήν σφαῖραν τοῦ ὑπεραισθητοῦ». * σ. 127.
Στήν ἴδια σελίδα ἐπίσης ἀναφέρεται: «παραμένει ἀναντίρρητον ὅτι ἡ ὅλη διάρθρωσις τῶν πέραν τοῦ 3ου βαθμῶν του, περικλείει μέγιστον μέρος τῆς Ἀποκρύφου ἐπιστήμης καί τοῦ μυστηρίου συγχρόνως. Ἄλλως θά ἦτο ἀδύνατον νά ἑρμηνευθοῦν καί νά κατανοηθῶσιν οἱ βαθμοί οὗτοι, τά σύμβολα καί αἱ ἀλληγορίαι των» * σ. 127. Πρβλ. καί σ. 103.
Σταματοῦν ὅμως ἐδῶ οἱ μαρτυρίες; Ὄχι. Θά ἀναφέρουμε μία ἀκόμη χαρακτηριστική ἀπό τίς πολλές. Σ᾽ αὐτή ὁμολογεῖται ἡ παρουσία στόν Τεκτονισμό τῆς ἰουδαϊκῆς ἀποκρυφιστικῆς παράδοσης τῆς Καββάλα.
Ἀναφέρεται χαρακτηριστικά: «Εἰς πλείστους ἀνωτέρους Τεκτονικούς βαθμούς γίνεται χρῆσις τῆς Καββάλα, ὁλόκληρα δέ Τεκτονικά δόγματα ἔχουν στηριχθῇ ἐπί τῶν ἀρχῶν της». * σ. 507.
Καί ἀλλοῦ: «Ἡ προσεκτική μελέτη τῶν διαφόρων Τεκτονικῶν βαθμῶν ἀποδεικνύει τήν ἀναμφισβήτητον ἐπίδρασιν τῆς καββαλιστικῆς παραδόσεως ἐπί τοῦ Τεκτονισμοῦ». * σ. 510.
β) Ἡ παρουσία παγανιστικῶν στοιχείων στόν Τεκτονισμό
Χαρακτηριστικές εἶναι ἐπίσης καί οἱ μαρτυρίες πού ὑπάρχουν στήν ἐν λόγω
Μασωνική ἐγκυκλοπαίδεια γιά τήν παρουσία τοῦ παγανιστικοῦ στοιχείου στόν
Τεκτονισμό. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικῶς δύο:
«Οὐδείς ὅμως ἐξετάζων προσεκτικῶς τούς τρόπους, καθ᾽ οὕς ἡ ἀνάστασις ἤ ἡ ἐπιστροφή εἰς τήν ζωήν ἐδιδάσκοντο διά συμβόλων καί τελετῶν εἰς τά Ἀρχαῖα μυστήρια καί διδάσκονται καί σήμερον εἰς τήν τεκτονικήν μύησιν δύναται νά ἀρνηθῇ, ὅτι ὁ Τεκτονισμός ἀπέρρευσεν ἐκ τῶν ἀρχαίων μυστηρίων». * σ. 93. Πρβλ. A. G. Mackey, An Encyclopaedia of Freemasony, Vol. 2, Chicago 1947, σ. 851. 10. σ. 127. Βλ καί σσ. 151,633 .
Μέ τήν ἴδια ἐπίσης βεβαιότητα καί σαφήνεια ἀλλοῦ ὁμολογεῖται ὅτι «οἱ τρεῖς πρῶτοι συμβολικοί βαθμοί δέν εἶναι τι ἄλλο ἡ πιστή ἐπανάληψις τῶν περί “ἀθανασίας τῆς ψυχῆς” διδαγμάτων τῶν Αἰγυπτιακῶν, τῶν Διονυσιακῶν, τῶν Ὀρφικῶν, τῶν Ἐλευσινίων καί τῶν Μιθραϊκῶν Μυστηρίων». * σ. 127. Βλ καί σ. 151,633 .
γ) Ἡ παρουσία ἀντιχριστιανικῶν διδασκαλιών στόν Τεκτονισμό
Ἀπό τό πλῆθος τῶν πλανῶν πού ἀποτελοῦν ἀντιλήψεις τοῦ Τεκτονισμού θά σταθοῦμε ἐνδεικτικά μόνο σέ μία περίπτωση, στήν ἀντιχριστιανική πλάνη τῆς μετενσάρκωσης. Ἐξόχως διαφωτιστικά εἶναι ὅσα ἀναφέρονται γιά αὐτήν στήν Μασωνική ἐγκυκλοπαίδεια.
Ἀναφέρονται, λοιπόν, τά ἑξῆς: «Ὁ Ἐλευθεροτεκτονικός ἐσωτερισμός πρεσβεύει
ἐπίσης, ὡς εἶναι φυσικόν, τό δόγμα τῆς μετενσαρκώσεως ἄνευ τοῦ ὁποίου δέν εἶναι δυνατόν νά νοηθῇ καί στηριχθῇ ὁ περί ἐξελίξεως νόμος. (…) Ἀθανασία ψυχῆς ἄλλως τε, ὡς τήν πρεσβεύει ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμός, δέν θά ἦτο νοητή ἄνευ τῆς μετενσαρκώσεως». * σ. 607
Οἱ Μασωνικές μαρτυρίες ἀποδεικνύουν ὅτι οἱ θέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας
μας γιά τόν Τεκτονισμό ἐπιβεβαιώνονται ἀπό τήν πραγματικότητα καί δέν ἀποτελοῦν ἀστήρικτες κατηγορίες πού εἶναι καρπός προκατάληψης, ὅπως ἰσχυρίζονται διάφοροι τεκτονικοί κύκλοι. Ταυτοχρόνως ὅμως ἀποδεικνύουν καί τήν ἀπόπειρα παραπληροφόρησης πού ἐπιχειρεῖται ἀπό τόν Τεκτονισμό σχετικά μέ τή φύση καί τά χαρακτηριστικά τῆς ὀργάνωσής τους.
Εἶναι νομίζουμε αὐτονόητο ὅτι κάποιος πού θέλει νά εἶναι συνειδητός Ὀρθόδοξος Χριστιανός δέν μπορεῖ νά εἶναι ταυτοχρόνως καί Τέκτονας. Ποιά σχέση μπορεῖ νά ἔχει τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου μέ τήν ἀποκρυφιστική καί παγανιστική καταχνιά τοῦ Τεκτονισμοῦ; Ἀναμφιβόλως καμία. Ἡ μύηση καί ἡ ἔνταξη κάποιου στή Μασωνία εἶναι ἐπιστροφή ἀπό τόν χῶρο τῆς ζωῆς, ἀπό τόν χῶρο τῆς κατά Χριστόν «καινῆς κτίσης» (Β’ Κορ. 5, 17) πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία, στόν χῶρο τῆς σκιᾶς καί τοῦ θανάτου (Ματθ. 4,16. Λουκ 1, 79).
Πηγή: Περιοδικό Διάλογος, τεύχος 102, Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2020. Ἀναδημοσίευση ἀπό το περιοδικό Ἐφημέριος, τεῦχος 4, Ἀπρίλιος 2006, σ. 22-23.
NO RFID 