τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη
Ομοιοπαθητική. Επιστήμη ή αποκρυφισμός;
Τὸ 1998, δύο μόλις χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμηση τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου κυκλοφόρησε ἕνα ἐγχειρίδιο· ἕνα μοναδικὸ γιὰ τὰ χρονικὰ τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνα στὴ χώρα μας, ἐγχειρίδιο. Έκδότης ἦταν ἡ «Πρωτoβoυλία Γoνέων Βoρείου Ἑλλάδoς γιὰ τὴν Προστασία τοῦ Eλληνορθοδόξου Πολιτισμοῦ, τῆς Oἰκογενείας καὶ τοῦ Ἀτόμου», Πολυτεχνείου 29, Πoλύγυρoς· καρδιὰ τοῦ ὅλου ἐγχειρήματος, ὁ Μοναχὸς π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης καὶ ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου: «Ἡ Ὁμοιοπαθητικὴ Ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη» 1.
Ἦταν μία τολμηρὴ ἀπόφαση γιατί μέχρι τὴν ἐποχὴ τῆς ἔκδοσης, ἡ Ὁμοιοπαθητικὴ εἶχε ἀφεθεῖ νὰ καταστεῖ πανίσχυρη μὲ προσβάσεις σὲ πνευματικοὺς Πατέρες καὶ μοναστήρια, εἰδικὰ στὴ Βόρειο Ἑλλάδα.
Σήμερα, 20 καὶ πλέον χρόνια μετά, καὶ μὲ ἐπίπονη ἐργασία Πατέρων καὶ ἀδελφῶν, ἡ Ὀρθόδοξη κοινότητα ἐμφανίζεται πιὸ «ὑποψιασμένη» ἐπάνω στὸ πρόβλημα τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς, χωρὶς ὅμως καὶ νὰ ἔχει ὁλοσχερῶς ἀπορρίψει τὸ ὁλιστικό, ἐνεργειακὸ καὶ ἐναλλακτικὸ αὐτὸ μόρφωμα.