Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ένας διεθνής οργανισμός, αρμόδιος για τη διαχείριση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και την παροχή δανείων προς τα μέλη του για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που σχετίζονται με το ισοζύγιο πληρωμών.

Μέρος της αποστολής του είναι η ενίσχυση των χωρών που αντιμετωπίζουν δυσεπίλυτα δημοσιονομικά προβλήματα. Σε αντάλλαγμα, οι χώρες αυτές είναι υποχρεωμένες να προχωρήσουν σε μία σειρά οικονομικών μεταρρυθμίσεων, όπως η ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων και η εφαρμογή μέτρων λιτότητας, συνήθως επώδυνων για τους πολίτες.

Η ίδρυση του ΔΝΤ αποφασίστηκε στη Συνδιάσκεψη του Μπρέτον Γουτζ (Bretton Woods), στις 22 Ιουλίου του 1944. Αρχιτέκτονες της δημιουργίας του ήταν ο διεθνούς φήμης άγγλος οικονομολόγος Τζον Μέιναρντ Κέινς (John Maynard Keynes), υπέρμαχος της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία, και ο βοηθός υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Χάρι Γουάιτ (Harry Dexter White).

(περισσότερα…)

Η κριτική, τα ποσά, οι προϋποθέσεις και το θεσμικό κενό της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επέτρεψε την εμπλοκή του στην ευρωζώνη.

24.04.2010

Ίδρυση, λειτουργία, κριτική

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ένας διεθνής οργανισμός ο οποίος επιβλέπει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα παρακολουθώντας τις συναλλαγματικές ισοτιμίες και τα ισοζύγια πληρωμών και προσφέροντας οικονομική και τεχνική βοήθεια όταν του ζητηθεί.

Ιδρύθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1945 στην Ουάσιγκτον, πρωτεύουσα των ΗΠΑ κατόπιν συνομολόγησης 39 Χωρών. Έδρα του Οργανισμού ορίσθηκε η Ουάσιγκτον ως πρωτεύουσα της χώρας με το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής. Μέλη του ΔΝΤ γίνονται μόνο ελεύθερες και κυρίαρχες χώρες.

Στον οργανισμό σήμερα συμμετέχουν 182 χώρες, οι οποίες συνδράμουν οικονομικά. Όσο μεγαλύτερη είναι η οικονομική συνδρομή μιας χώρας, τόσο μεγαλύτερο λόγο έχει και στη λήψη των αποφάσεων. Με τα σημερινά δεδομένα, οι χώρες που κυρίως αποφασίζουν είναι οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Γαλλία και η Βρετανία.

(περισσότερα…)

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Όλες σχεδόν οί χώρες πού εξαναγκάστηκαν ή πιέστηκαν να καταφύγουν στα »δίχτυα» του ΔΝΤ, πλήρωσαν πολύ ακριβά αυτή τους την »επιλογή».

Το ΔΝΤ επέβαλε κάθε φορά τους σκληρούς καί αδίστακτους όρους του, με αποτέλεσμα τό γονάτισμα των δανειζομένων κρατών, την εξαθλίωση μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού τους, ακόμα καί τήν πλήρη κατάρρευση και πτώχευσή τους.

Πάγια πολιτική του ΔΝΤ είναι η απαίτηση γιά ανεξέλεγκτες ιδιωτικοποιήσεις και »απελευθέρωση» των αγορών και της κίνησης των κεφαλαίων. Επίσης τεράστιες περικοπές κρατικών δαπανών, απολύσεις, μειώσεις μισθών καί συντάξεων, κατάργηση 13ου μισθού καί δώρων (Χριστουγέννων καί Πάσχα π.χ.) καί περικοπές επιδομάτων.

Αυτό σε συνδιασμό με το όργιο κερδοσκοπικών παιχνιδιών, έχουν σάν αποτέλεσμα :

– Το ξεπούλημα καί την εκποίηση γιά ένα κομμάτι ψωμί της κρατικής περιουσίας, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων καί τήν υπονόμευση της Εθνικής Κυριαρχίας.

– Μείωση των κρατικών δαπανών με συνέπεια λιγότερα χρήματα σε τομείς όπως : η υγεία καί ασφάλιση, η παιδεία, οι αμυντικές δαπάνες, η έρευνα καί ανάπτυξη κλπ. Κατάργηση λοιπόν τού Κοινωνικού Κράτους καί αντιαναπτυξιακή πολιτική.

– Την δραματική μείωση του ΑΕΠ καί συρρίκνωση της οικονομίας (16,6% γιά τη Λετονία το 2οο6).

– Δραματική απώλεια θέσεων εργασίας καί εκτόξευση της ανεργίας (40% στην Αργεντινή).

– Μείωση των μισθών (ακόμα καί του βασικού) καί εκτόξευση τού αριθμού τών πολιτών πού ζούν κάτω από το όριο της φτώχειας (πάνω από 50% στο Μεξικό).

– Υποτίμηση των εθνικών νομισμάτων (ή »εσωτερική» υποτίμηση σε περίπτωση κοινού νομίσματος). 

– Διάλυση τού κοινωνικου ιστού, μέσα από τίς συνθήκες φτώχειας, ανέχειας καί οικονομικής εξαθλίωσης καί μεγάλες κοινωνικές αναταραχές καί συγκρούσεις.

Δείτε καί το παλιότερο άρθρο μας :

Η χρεωκοπία της Αργεντινής το 2001. (Ένα αποκαλυπτικό βίντεο).

24.10.2010

Σε ποιές χώρες επενέβη το Δ.Ν.Τ. και τι συνέβη.

Τα μέτρα που επέβαλε για τη διάσωσή τους. Που λειτούργησε το μοντέλο του οργανισμού και που απέτυχε πλήρως. Μακρύς ο κατάλογος.

Όπως όμως επισημαίνουν ειδικοί, η παρέμβαση του ΔΝΤ αφήνει «διαφορετική γεύση» σε κάθε χώρα και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα προβλήματά της. Η παρέμβαση στη Βραζιλία, για παράδειγμα, θεωρείται από τις επιτυχημένες αλλά στη γειτονική  Αργεντινή, ταυτίζεται με την απόλυτη αποτυχία.

Εδώ και λίγα χρόνια ο Νικόλα Σαρκοζί πρότεινε τον τέως υπουργό οικονομικών της Κυβέρνησης Ζοσπέν στην Γάλλια,  τον σοσιαλιστή Ντομινίκ Στρός Κάν στη θέση του γενικού διευθυντή του  ταμείου. Ο Στρός Κάν προχώρησε σε αλλαγές που περιλαμβάνουν από την ενίσχυση των πιστώσεων μέχρι τη διευκόλυνση της χορήγησης δανείων και τη χαλάρωση ορισμένων όρων που απαιτούσε το ΔΝΤ, όπως είναι οι ιδιωτικοποιήσεις και η απελευθέρωση αγορών.

(περισσότερα…)

25.04.2009

Δύο φορές τον χρόνο, επιφανή στελέχη της παγκόσμιας οικονομίας συγκεντρώνονται στην Ουάσιγκτον για τις συναντήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οι συναντήσεις αυτές μπορεί σύντομα να αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερη σημασία, καθώς το ΔΝΤ αρχίζει σταδιακά να μετατρέπεται σε… ΟΗΕ της παγκόσμιας οικονομίας. Περιστοιχισμένοι από ξύλινες επενδύσεις και μια μεγάλη οθόνη σαν αυτές που έχουν οι κινηματογράφοι, κεντρικοί τραπεζίτες και υπουργοί Οικονομίας συναντώνται δημιουργώντας ένα «οικονομικό συμβούλιο ασφαλείας» και αναλαμβάνουν ρόλο πρεσβευτή για τις χώρες τους σε μια προσπάθεια να σβήσουν τις φωτιές που έχει ανάψει η κρίση.

Στο πλαίσιο της νέας παγκόσμιας οικονομικής τάξης που δημιουργείται, το ΔΝΤ ετοιμάζεται να αποκτήσει σημαντικότερο ρόλο από αυτόν που είχε μέχρι σήμερα. Το Ταμείο θα μετατραπεί σε έναν παγκόσμιο τραπεζίτη που θα βοηθά όχι μόνο φτωχές, αλλά και πλούσιες κυβερνήσεις. Επίσης θα έχει τη δυνατότητα να παρέχει αυξημένη ρευστότητα στις αγορές, όπως μέχρι σήμερα έκαναν μόνον κεντρικές τράπεζες. Η λειτουργία του ΔΝΤ αλλάζει και οι υπουργοί Οικονομίας από τις ισχυρότερες χώρες που συναντώνται αυτό το Σαββατοκύριακο στην Ουάσιγκτον θα συζητήσουν τις λεπτομέρειες της αλλαγής αυτής. Οι αλλαγές εκφράστηκαν ήδη από τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα και τους άλλους ηγέτες των είκοσι ισχυρότερων οικονομικά κρατών στον κόσμο (G20), στις αρχές του μήνα στο Λονδίνο, και μπορεί να χρειαστούν μήνες ή ακόμη και χρόνια για να εφαρμοστούν. Όμως είναι σίγουρο ότι πλέον το ΔΝΤ αναλαμβάνει κεντρικό ρόλο στη διαχείριση της παγκόσμιας οικονομίας και η Ουάσιγκτον θα εξελιχθεί σε «καρδιά» της χάραξης οικονομικής πολιτικής, όπως σήμερα η Νέα Υόρκη είναι το κέντρο της διεθνούς διπλωματίας.

(περισσότερα…)