Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε, τα βιβλία για τα οποία θα γίνει λόγος, εδώ :

• Jacob Venedey : Macchiavel, Montesquieu, Rousseau (Βερολίνο 1850).
• Maurice Joly : Dialogues aux enfers entre Machiavel et Montesquieu (Γενεύη 1864).
• Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών. (Ελληνική μετάφραση).

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Τα Πρωτόκολλα των Πρεσβύτερων (Σοφών) της Σιών, γνωστά συνήθως ως Τα Πρωτόκολλα της Σιών (Ρωσικά: «Протоколы Сионских мудрецов» ή «Сионские Протоколы»), είναι ένα κείμενο που πιθανώς έχει την αφετηρία του στην Ρωσία των αρχών του 20ού αιώνα και παρουσιάζει ένα υποτιθέμενο σχέδιο κυριαρχίας του κόσμου από τους Εβραίους.. Περιλαμβάνει 24 κεφάλαια, τα οποία υποτίθεται ότι αποδίδουν τα πρακτικά κάποιων μυστικών συνεδριάσεων των «κεφαλών» της διεθνούς εβραϊκής συνωμοσίας, το 1897 στην Βασιλεία της Ελβετίας. Εμφανίζονται οι ίδιοι οι Εβραίοι να οργανώνουν με τον πιο κυνικό και και σκοτεινό τρόπο την «παγκόσμια αυτοκρατορία τους». Περιγράφεται κάθε είδους μέσο για την επίτευξη του τελικού σκοπού: της παγκόσμιας κυριαρχίας.

Και όμως, τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» για πολλούς ερευνητές, δεν είναι παρά ένα πλαστογράφημα, ένα προιόν απάτης, ένα κακοφτιαγμένο δημιούργημα της ρωσικής μυστικής υπηρεσίας την εποχή του Τσάρου, της περιβόητης «Οχράνα». (περισσότερα…)

Πρόλογος του Έντουαρντ Σαΐντ

Περιοδικό Άρδην τ. 33 – 34

12.11.2012

Η εβραϊκή κοινότητα αντιδρά στη συμμετοχή του ΛΑ.Ο.Σ.

Την αντίδραση της εβραϊκής κοινότητας προκάλεσε η συμμετοχή του ΛΑ.Ο.Σ. στην νέα κυβέρνηση της Ελλάδας. «Στην Ελλάδα μετέχουν τώρα στην κυβέρνηση και οι αντισημίτες του ΛΑΟΣ», σημειώνει το ταμπλόιντ Bild-Zeitung.

«Είναι η πρώτη φορά από την πτώση της Χούντας το 1974 που μετέχει στην κυβέρνηση ένα ακροδεξιό κόμμα», γράφει η εφημερίδα, ενώ αναφερόμενη στο Μάκη Βορίδη, σημειώνει ότι προέρχεται από την «οργάνωση νεολαίας της στρατιωτικής δικτατορίας».

Σε δηλώσεις του στην Build, ο πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου των Εβραίων της Γερμανίας, Ντίτερ Γκράουμαν, εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι «μετέχουν στο ελληνικό υπουργικό συμβούλιο υπουργοί αυτού του κόμματος. Πιστεύω ότι θα είναι δύσκολο για κάθε γερμανική κυβέρνηση να διαπραγματεύεται με την ελληνική κυβέρνηση».

(περισσότερα…)

02 Νοεμβρίου 1917: Ο υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Άρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ, δηλώνει ότι «ήρθε η ώρα, οι Εβραίοι να αποκτήσουν κράτος στην Παλαιστίνη». Έμεινε στην ιστορία ως «Διακήρυξη Μπάλφουρ», πάνω στην οποία βασίστηκε η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948.

2 Νοεμβρίου 1917: Ενώ η εξέγερση κατά των Οθωμανών εξελίσσεται νικηφόρα για τους Άραβες που ονειρεύονται ανεξαρτησία, ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών, Άρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ, αποστέλλει μία επιστολή στον ηγέτη της εβραϊκής κοινότητας της Μεγάλης Βρετανίας, Λόρδο Ρότσιλντ, ζητώντας να τη διαβιβάσει στη Διεθνή Σιωνιστική Ομοσπονδία.

Πρόκειται για τη «Διακήρυξη Μπάλφουρ», όπως θα μείνει στην ιστορία, με την οποία δίδεται η υπόσχεση για την εγκαθίδρυση μιας «εβραϊκής πατρίδας» στην Παλαιστίνη, με σεβασμό στα δικαιώματα των λαών που ζουν ήδη στην περιοχή. Ως αντάλλαγμα, η εβραϊκή κοινότητα καλείται να ενθαρρύνει τις ΗΠΑ να εισέλθουν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

(περισσότερα…)

Ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Μπεντζαμίν Νετανίαχου κατά την διάρκεια της ομιλίας του ενώπιον της πανίσχυρης οργάνωσης AIPAC.

29.05.2011

29.05.2011

«Η απαίτηση των Ισραηλινών ηγετών, από το 2009 και μετά, να αναγνωριστεί το Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος συνοδεύεται από νόμους που καθιερώνουν ολοένα και μεγαλύτερες διακρίσεις εις βάρος των μη Εβραίων πολιτών του Ισραήλ… Δεν μπορεί κανείς παρά να καταδικάσει ένα κράτος, όποιο κι αν είναι αυτό, το οποίο αυτοπροσδιορίζεται σε εθνοτική ή θρησκευτική βάση και καθιερώνει θεσμικές διακρίσεις μεταξύ των πολιτών του, με βάση την καταγωγή ή τη θρησκεία τους».

Η καταγγελία αποκτά μεγαλύτερο βάρος καθώς δεν προέρχεται από κάποια παλαιστινιακή ή αραβική αρχή, όπως θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, αλλά από Εβραίους της διασποράς. Πρόκειται για την κίνηση «Μια Αλλη Εβραϊκή Φωνή», η οποία γεννήθηκε το 2003 στη Γαλλία, με πρωτοβουλία επιστημόνων, διανοουμένων, καλλιτεχνών και πολιτικών, όπως ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων Αλέν Λιπιέτς, ο φυσικός, διευθυντής ερευνών του CNRS Πασκάλ Λεντερέρ και ο ελληνιστής Πιερ Εμανουέλ Βιντάλ – Νεκέ. Το ομώνυμο μανιφέστο, το οποίο υπέγραψαν 1.150 Γαλλοεβραίοι και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Le Monde, καταδικάζει την πολιτική εξανδραποδισμού των Παλαιστινίων από αλλεπάλληλες ισραηλινές κυβερνήσεις (αλλά και τις πρακτικές των ισλαμικών Χαμάς και Χεζμπολάχ) και ζητεί τη δημιουργία κυρίαρχου και βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους.

Οπως σημειώνει ο Αλέν Γκρες στο blog του, στην ηλεκτρονική έκδοση της Le Monde Diplomatique, η ισραηλινή αξίωση περί αναγνώρισης του «εβραϊκού κράτους» υιοθετήθηκε για πρώτη φορά στο εξωτερικό από τον υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης του υιού Μπους, Κόλιν Πάουελ, το φθινόπωρο του 2001. Επισήμως, ο πρώτος που έθεσε πιεστικά το θέμα ήταν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν, το 2003. Ο Αμερικανοεβραίος ανθρωπολόγος Τζεφ Χάλπερ σχολιάζει:

«Ζητάμε από τους Παλαιστίνιους να αναγνωρίσουν επίσημα το κράτος του Ισραήλ. Το έκαναν ήδη το 1988, όταν δέχθηκαν την ύπαρξη δύο κρατών, ανοίγοντας τον δρόμο για τις συμφωνίες του Οσλο. Τώρα βλέπουμε μια καινούργια απαίτηση: προτού ξεκινήσει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, να αναγνωρίσουν το Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος. Αυτό όχι μόνο εισάγει ένα νέο στοιχείο το οποίο, όπως καλά γνωρίζει το Ισραήλ, δεν είναι δυνατόν να δεχθούν οι Παλαιστίνιοι, αλλά θέτει υπό αίρεση το καθεστώς ισότητας των παλαιστινιακής καταγωγής πολιτών του Ισραήλ, οι οποίοι ανέρχονται στο 20% του πληθυσμού. Αυτό ανοίγει τον δρόμο στην εθνοκάθαρση, καθώς η πρώην υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, Τζίπι Λίβνι, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ότι το μέλλον των Ισραηλινών Αράβων βρίσκεται σε ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος και όχι στο Ισραήλ».

Επιπλέον, με ανοιχτή επιστολή στους υπουργούς Εξωτερικών Γαλλίας και Γερμανίας και στην εκπρόσωπο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε., η «Αλλη Εβραϊκή Φωνή» τονίζει μια άλλη, ενδιαφέρουσα διάσταση του ζητήματος:

«Η αναγνώριση του Ισραήλ ως εβραϊκού κράτους από ένα άλλο κράτος θα ενισχύσει την ιδέα ότι το Ισραήλ εκπροσωπεί τους Εβραίους πολίτες άλλων κρατών». Το γεγονός αυτό «θα δημιουργήσει καινούργιες βάσεις για την ανάπτυξη του αντισημιτισμού και θα συμβάλει στη δημιουργία ανισοτήτων μεταξύ των πολιτών του εν λόγω κράτους (εις βάρος των Εβραίων), με βάση τις πολιτιστικές ή θρησκευτικές τους ταυτότητες». Εχοντας υπόψη τις ιστορικές εμπειρίες του περασμένου αιώνα, «κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν μπορεί να πάρει αψήφιστα αυτούς τους κινδύνους», καταλήγει η επιστολή.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100005_29/05/2011_443902

Οι δηλώσεις του Ρίτσαρντ Φολκ, στις οποίες συνέκρινε τις ενέργειες των ισραηλινών δυνάμεων στην κατεχόμενη Λωρίδα της Γάζας και στους Παλαιστινίους με αυτές της ναζιστικής Γερμανίας, δεν ξεχάστηκαν από το κράτος του Ισραήλ…

«Αν αφήσουμε στην άκρη την υψηλών τόνων ρητορική, η ομιλία του Ομπάμα θα μπορούσε, από πολλές απόψεις, να έχει γραφτεί όχι στον Λευκό Οίκο, αλλά στο Τελ Αβίβ. Αποτελεί επιβεβαίωση της αξιοθαύμαστης επιρροής του Ισραήλ στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης το γεγονός ότι η προσοχή τους εστιάστηκε στην αναφορά του Ομπάμα στα σύνορα του 1967. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι η ισραηλινή ηγεσία υπό τον Νετανιάχου, σε πείσμα της επιδέξιας προπαγάνδας της, αντιτίθεται στην εγκαθίδρυση οποιουδήποτε παλαιστινιακού κράτους, ακόμη και συμβολικού χαρακτήρα».

Ο άνθρωπος που μιλάει δεν είναι τυχαίος. Πρόκειται για τον ειδικό εισηγητή του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (UNHRC) για τα παλαιστινιακά εδάφη, Ρίτσαρντ Φολκ. Ο 81χρονος Αμερικανοεβραίος, ομότιμος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον και μέλος της συντακτικής επιτροπής του ιστορικού περιοδικού «The Nation», αποτελεί μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές της προοδευτικής, αμερικανικής διανόησης, με συνεχή παρουσία στον πολιτικό ακτιβισμό από τον πόλεμο του Βιετνάμ και μετά. Ο Ρίτσαρντ Φολκ είναι μια από τις πολυάριθμες περιπτώσεις Αμερικανοεβραίων που διέπρεψαν στην πνευματική ζωή των Ηνωμένων Πολιτειών. Πολιτικά ευαισθητοποιημένος από τα νεανικά του χρόνια, αντιτάχθηκε ενεργά στον πόλεμο του Βιετνάμ και υπερασπίσθηκε, ως δικηγόρος, εξτρεμιστές που είχαν οργανώσει βομβιστική ενέργεια εναντίον κέντρου του αμερικανικού στρατού. Συμμετέχει σε διεθνείς ενώσεις εναντίον των πυρηνικών όπλων και υπέρ της παγκόσμιας, δημοκρατικής διακυβέρνησης, ενώ είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής της προοδευτικής, πολιτικής επιθεώρησης The Nation. Το 2003 εξέδωσε ένα βιβλίο – καταπέλτη εναντίον της πολιτικής Μπους στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, υπό τον τίτλο «Ο Μεγάλος Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας» και αντιτάχθηκε με πάθος στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ.

Τον Μάρτιο του 2008, ο Φολκ ορίστηκε ειδικός εισηγητής του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (UNHRC) για τα ανθρώπινα δικαιώματα στα παλαιστινιακά εδάφη. Η επιλογή του προκάλεσε θύελλα επικρίσεων από την ισραηλινή κυβέρνηση, γιατί τον Ιούνιο του 2007, ο Φολκ είχε δημοσιεύσει άρθρο εναντίον της «συλλογικής τιμωρίας» των Παλαιστινίων της Γάζας, επισείοντας τον κίνδυνο «ανθρωπιστικού ολοκαυτώματος». Στις 9 Δεκεμβρίου του 2008, την ημέρα που οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αποφάσιζαν την αναβάθμιση των σχέσεων με το Ισραήλ, έδωσε στη δημοσιότητα δήλωση, όπου καυτηρίαζε την «απελπιστική» κατάσταση στη Γάζα. Μάλιστα, έθεσε το ερώτημα «αν οι Ισραηλινοί πολιτικοί ηγέτες και στρατιωτικοί διοικητές που ευθύνονται για την πολιορκία της Γάζας θα έπρεπε να παραπεμφθούν και να διωχθούν για παραβιάσεις του διεθνούς, ποινικού δικαίου».

Τον Δεκέμβριο του 2008, λίγους μήνες μετά τον διορισμό του στο αξίωμα του διεθνούς οργανισμού, ο Φολκ συνελήφθη από τις ισραηλινές αρχές στο αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ, κρατήθηκε για 30 ώρες και απελάθηκε, προτού μεταβεί στη Γάζα και τη Δυτική Οχθη. Στις 14 Δεκεμβρίου, ο Φολκ έφτασε στο αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν, στο Τελ Αβίβ, για επίσημη επίσκεψη, στο πλαίσιο της αποστολής του. Οι ισραηλινές αρχές τον συνέλαβαν, τον έθεσαν υπό κράτηση για 30 ώρες και τον απέλασαν. Δύο εβδομάδες αργότερα, άρχισε το ισραηλινό «Σοκ και Δέος» στη λωρίδα της Γάζας…

Λίγο αργότερα, προκάλεσε την μήνιν του Τελ Αβίβ, όταν χαρακτήρισε τον πόλεμο στη Γάζα «έγκλημα πολέμου πρώτου μεγέθους». (περισσότερα…)

Ο Stephan Hessel γεννήθηκε στό Βερολίνο στίς 20 ‘Οκτωβρίου 1917 . Παιδί τής Helen Grund καί τού Γερμανοεβραίου συγγραφέα Franz Hessel, μετανάστευσε μέ τούς γονείς του στό Παρίσι τό 1924. Τό 1939 άπέκτησε τήν Γαλλική υπηκοότητα. 

Είναι ‘επιζών ‘από τό ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Buchenwald, όπου κρατήθηκε καί βασανίστηκε.

Συμμετείχε στήν Γαλλική Άντίσταση καί σάν πράκτορας στήν BCRA (Bureau Central de Renseignements et d’Action). Έχει διατέλεσει Διπλωμάτης καί Πρέσβυς.

Συμμετείχε τό 1948 στήν σύνταξη τής Παγκόσμιας Διακήρυξης Δικαιωμάτων τού ‘Ανθρώπου.

Τό 2008 βραβεύτηκε άπο τήν UNESCO, για τη συμβολή του στην υπόθεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τόν Αύγουστο τού 2006 υπέγραψε μια έκκληση ενάντια στις Ισραηλινές αεροπορικές επιθέσεις στο Λίβανο. Η έκκληση, έγινε από μέλη της Οργάνωσης »Ευρωπαίοι Εβραιοι για μια δίκαιη ειρήνη» (European Jews for a Just Peace), καί δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Libération και σε άλλες γαλλικές εφημερίδες. Είχε τίτλο : nous juifs contre les frappes d’ israel – »Εμείς οί Εβραίοι έναντια στα χτυπήματα τού Ισραήλ».

Στίς 5 Ιανουαρίου 2009 άσκησε κριτική στις στρατιωτικές επιθέσεις τού Ισραήλ στη λωρίδα της Γάζας καί τις χαρακτήρισε έγκλημα πολέμου καί ‘εγκλημα κατά τής ‘Ανθρωπότητας. !!!

http://en.wikipedia.org/wiki/St%C3%A9phane_Hessel

11.12.2008

Να προκαλούμε τις συνειδήσεις.

Ένας από τους ανθρώπους που συνέταξαν, πριν από 60 χρόνια, την Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ο Γάλλος πρέσβης Στεφάν Εσέλ, τιμήθηκε χθες με το βραβείο της UΝΕSCΟ για τη συμβολή του στην υπόθεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

O Εσέλ θυμάται το άγχος που είχαν το 1948 οι συντάκτες της Διακήρυξης, καθώς φοβούνταν την αρνητική ψήφο όχι μόνο των κομμουνιστικών, αλλά κυρίως των αραβικών χωρών, καθώς η ιδέα πως οι γυναίκες και οι άνδρες έχουν ίσα δικαιώματα αποτελούσε γι΄ αυτές σχεδόν αιτία πολέμου. Όμως οι δημοκράτες την υποστήριξαν σθεναρά και η Διακήρυξη υιοθετήθηκε. «Να άνθρωποι με θάρρος!», λέει σήμερα ο Εσέλ. «Έτσι καταλαβαίνει κανείς για πόσο μεγάλα πράγματα είναι ικανοί οι μεγάλοι δημοκράτες». Η πείρα, προσθέτει, του έχει διδάξει ότι «οι πόλεμοι είναι πλέον αδύνατο να κερδηθούν. Δεν έχουμε κερδίσει πόλεμο από το 1945. Όταν αναζητείς μια λύση στα προβλήματα με πόλεμο, είναι σίγουρο ότι ακολουθείς λάθος δρόμο και αυτό το απέδειξε ο 20ός αιώνας».

Ο Εσέλ, ο οποίος έκλεισε πρόσφατα τα 91, είναι ένας σοφός του 20ού αιώνα, ένας αυθεντικός πολίτης χωρίς σύνορα. Αριστερός στις πεποιθήσεις, χθες ήταν στη Γάζα, σήμερα είναι με τους άστεγους και τους μετανάστες, αύριο με όσους αντιστέκονται και αγωνίζονται, σε κάθε χώρο, εναντίον των αδικιών του κόσμου. «Είναι ο πιο ανθρώπινος από τους ουνιβερσαλιστές», λέει γι΄ αυτόν ο φίλος του Εντγκάρ Μορέν, «ένα ον εκλεκτό με την ευγενέστερη έννοια του όρου». Εδώ και πάνω από μισό αιώνα, ο Εσέλ, ο οποίος είχε πατέρα εβραίο και εκτοπίστηκε από τους ναζί στο Μπούχενβαλντ, προσπαθεί να πείσει ακτιβιστές και ισχυρούς να προστατεύουν «τα κεκτημένα του πολιτισμού». Η φιλοσοφία του συνοψίζεται στη φράση: «Να προκαλούμε τις συνειδήσεις».

Τιμήθηκε από την UΝΕSCΟ ανήμερα της 60ής επετείου από την υπογραφή της Διακήρυξης και στην ομιλία του δεν παρέλειψε να επικρίνει τη Γαλλία για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους μετανάστες. Γεννημένος το 1917 στο Βερολίνο, ανατράφηκε με τον φωτισμένο αντικομφορμισμό των γονιών του (ήταν γιος του συγγραφέα Φραντς Έσελ και της ζωγράφου Έλεν Γκρουντ, του ζευγαριού που έφερε στην οθόνη ο Φρανσουά Τρυφώ στην ταινία «Ζυλ και Τζιμ»). «Κατάλαβα πολύ νωρίς ότι δεν υπάρχει άλλη λύση για να συμβιώσουμε σ΄ αυτή τη Γη από το να μάθουμε να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον και να διαλεγόμαστε», είχε δηλώσει πρόσφατα σε συνέντευξή του στη «Λε Μοντ». Στη χθεσινή ομιλία του, μέμφθηκε τη διεθνή κοινότητα για τις άτολμες επικρίσεις των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα Παλαιστινιακά Εδάφη. «Ουδείς τολμάει να επικρίνει το Ισραήλ επειδή φοβάται μήπως χαρακτηριστεί αντισημίτης», τόνισε. «Πρέπει να ξεπεράσουμε αυτόν τον δισταγμό και να υποστηρίξουμε εκείνους τους ανθρώπους στο Ισραήλ που θέλουν την ειρήνη».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4491677&ct=2